groeven

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣru.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: groe‧ven
• Rhymes: -uvən

Etymology 1

From Middle Dutch groeven. Equivalent to groef (“wrinkle, groove”) +‎ -en.

Verb

groeven

1. to create a groove on an object

Conjugation

Conjugation of groeven (weak)
infinitive	groeven
past singular	groefde
past participle	gegroefd
infinitive	groeven
gerund	groeven n
	present tense	past tense
1st person singular	groef	groefde
2nd person sing. (jij)	groeft, groef2	groefde
2nd person sing. (u)	groeft	groefde
2nd person sing. (gij)	groeft	groefde
3rd person singular	groeft	groefde
plural	groeven	groefden
subjunctive sing.1	groeve	groefde
subjunctive plur.1	groeven	groefden
imperative sing.	groef
imperative plur.1	groeft
participles	groevend	gegroefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ontgroeven

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

groeven

1. plural of groef
2. plural of groeve

Verb

groeven

1. inflection of graven:
   1. plural past indicative
   2. (dated or formal) plural past subjunctive

Anagrams

• vroegen