gleðja

Icelandic

Etymology

Inherited from Old Norse gleðja, from Proto-Germanic *gladjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklɛðja/

  Rhymes: -ɛðja

Verb

gleðja (weak verb, third-person singular past indicative gladdi, supine glatt)

1. to gladden, make happy [with accusative]

Conjugation

gleðja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gleðja
supine (sagnbót)		glatt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gleðjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gleð	við gleðjum	present (nútíð)	ég gleðji	við gleðjum
	þú gleður	þið gleðjið		þú gleðjir	þið gleðjið
	hann, hún, það gleður	þeir, þær, þau gleðja		hann, hún, það gleðji	þeir, þær, þau gleðji
past (þátíð)	ég gladdi	við glöddum	past (þátíð)	ég gleddi	við gleddum
	þú gladdir	þið glödduð		þú gleddir	þið gledduð
	hann, hún, það gladdi	þeir, þær, þau glöddu		hann, hún, það gleddi	þeir, þær, þau gleddu
imperative (boðháttur)	gleð (þú)	gleðjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gleddu	gleðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gleðjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að gleðjast
supine (sagnbót)		glaðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gleðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gleðst	við gleðjumst	present (nútíð)	ég gleðjist	við gleðjumst
	þú gleðst	þið gleðjist		þú gleðjist	þið gleðjist
	hann, hún, það gleðst	þeir, þær, þau gleðjast		hann, hún, það gleðjist	þeir, þær, þau gleðjist
past (þátíð)	ég gladdist	við glöddumst	past (þátíð)	ég gleddist	við gleddumst
	þú gladdist	þið glöddust		þú gleddist	þið gleddust
	hann, hún, það gladdist	þeir, þær, þau glöddust		hann, hún, það gleddist	þeir, þær, þau gleddust
imperative (boðháttur)	gleðst (þú)	gleðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gleðstu	gleðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

gladdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gladdur	gladd	glatt		gladdir	gladdar	gladd
accusative (þolfall)	gladdan	gladda	glatt		gladda	gladdar	gladd
dative (þágufall)	gladdum	gladdri	gladdu		gladdum	gladdum	gladdum
genitive (eignarfall)	gladds	gladdrar	gladds		gleddra	gleddra	gleddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	gladdi	gladda	gladda		gladdu	gladdu	gladdu
accusative (þolfall)	gladda	gladdu	gladda		gladdu	gladdu	gladdu
dative (þágufall)	gladda	gladdu	gladda		gladdu	gladdu	gladdu
genitive (eignarfall)	gladda	gladdu	gladda		gladdu	gladdu	gladdu

Derived terms

• gleðjast

Related terms

• glaður
• gleði
• gleðilegt nýtt ár

Old Norse

Etymology

Inherited from Proto-Germanic *gladjaną, equvialent to glaðr (“glad, happy”) + -ja (causative verb suffix)

Verb

gleðja (singular past indicative gladdi, plural past indicative glǫddu, past participle gladdr)

1. to gladden, to make glad
2. (mediopassive) to rejoice

Conjugation

Conjugation of gleðja — active (weak class 1)

infinitive	gleðja
present participle	gleðjandi
past participle	gladdr
indicative	present	past
1st-person singular	gleð	gladda
2nd-person singular	gleðr	gladdir
3rd-person singular	gleðr	gladdi
1st-person plural	gleðjum	glǫddum
2nd-person plural	gleðið	glǫdduð
3rd-person plural	gleðja	glǫddu
subjunctive	present	past
1st-person singular	gleðja	gledda
2nd-person singular	gleðir	gleddir
3rd-person singular	gleði	gleddi
1st-person plural	gleðim	gleddim
2nd-person plural	gleðið	gleddið
3rd-person plural	gleði	gleddi
imperative	present
2nd-person singular	gleð
1st-person plural	gleðjum
2nd-person plural	gleðið

Conjugation of gleðja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	gleðjask
present participle	gleðjandisk
past participle	glazk
indicative	present	past
1st-person singular	gleðjumk	glǫddumk
2nd-person singular	glezk	gladdisk
3rd-person singular	glezk	gladdisk
1st-person plural	gleðjumsk	glǫddumsk
2nd-person plural	gleðizk	glǫdduzk
3rd-person plural	gleðjask	glǫddusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	gleðjumk	gleddumk
2nd-person singular	gleðisk	gleddisk
3rd-person singular	gleðisk	gleddisk
1st-person plural	gleðimsk	gleddimsk
2nd-person plural	gleðizk	gleddizk
3rd-person plural	gleðisk	gleddisk
imperative	present
2nd-person singular	glezk
1st-person plural	gleðjumsk
2nd-person plural	gleðizk

Related terms

• glaðr (“glad, happy”)
• gleði (“happiness”)

Descendants

• Icelandic: gleðja
• Faroese: gleða
• Norwegian Nynorsk: gle, gleda, glede (long form)
• Norwegian Bokmål: glede
• Danish: glæde
• Old Swedish: glæþia
  • Swedish: glädja

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “gleðja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 167; also available at the [https://archive.org/stream/concisedictionar001857

1. page/167 Internet Archive]