gelta

Icelandic

Etymology

From Proto-Germanic *galtjan (“to bay, bark”), from *gelt, dental extension of Proto-Indo-European *gʰel- (“to shout”). See also Proto-Germanic *galaną (“to yell, shout”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcɛl̥ta/

  Rhymes: -ɛl̥ta

Verb

gelta (weak verb, third-person singular past indicative gelti, supine gelt)

1. to bark

Conjugation

gelta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að gelta
supine sagnbót		gelt
present participle lýsingarháttur nútíðar		geltandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	gelti	gelti		gelti	gelti
	þú	geltir	geltir		geltir	geltir
	hann, hún, það	geltir	gelti		gelti	gelti
plural	við	geltum	geltum		geltum	geltum
	þið	geltið	geltuð		geltið	geltuð
	þeir, þær, þau	gelta	geltu		gelti	geltu
		imperative boðháttur
singular	þú	gelt (þú), geltu
plural	þið	geltið (þið), geltiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

geltast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að geltast
supine sagnbót		gelst
present participle lýsingarháttur nútíðar		geltandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	geltist	geltist		geltist	geltist
	þú	geltist	geltist		geltist	geltist
	hann, hún, það	geltist	geltist		geltist	geltist
plural	við	geltumst	geltumst		geltumst	geltumst
	þið	geltist	geltust		geltist	geltust
	þeir, þær, þau	geltast	geltust		geltist	geltust
		imperative boðháttur
singular	þú	gelst (þú), gelstu
plural	þið	geltist (þið), geltisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• gelt

See also

• voff
• voffi