gehoorzaam

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈɦoːrˌzaːm/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧hoor‧zaam

Etymology 1

From Middle Dutch gehoorsaem, from Old Dutch *gihōrsam, from Proto-West Germanic *gahauʀisam. Equivalent to gehoor +‎ -zaam.

Adjective

gehoorzaam (comparative gehoorzamer, superlative gehoorzaamst)

1. obedient

   De hond is heel gehoorzaam en luistert altijd naar zijn baas. ― The dog is very obedient and always listens to its owner.

   Kinderen zijn niet altijd gehoorzaam aan hun ouders. ― Children are not always obedient to their parents.

   Van alle leerlingen is zij de gehoorzaamste. ― Of all the students, she is the most obedient.

Declension

Declension of gehoorzaam
uninflected	gehoorzaam
inflected	gehoorzame
comparative	gehoorzamer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gehoorzaam	gehoorzamer	het gehoorzaamst het gehoorzaamste
indefinite	m./f. sing.	gehoorzame	gehoorzamere	gehoorzaamste
	n. sing.	gehoorzaam	gehoorzamer	gehoorzaamste
	plural	gehoorzame	gehoorzamere	gehoorzaamste
definite		gehoorzame	gehoorzamere	gehoorzaamste
partitive		gehoorzaams	gehoorzamers	—

Antonyms

• ongehoorzaam

Derived terms

• gehoorzaamheid

Descendants

• Afrikaans: gehoorsaam
• Negerhollands: gehoorsaam
• → West Frisian: gehoarsum

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

gehoorzaam

1. inflection of gehoorzamen:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative