fleyta

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		флејта
Abjad		فلئیتا

Etymology

Likely from Russian фле́йта (fléjta).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: fley‧ta

Noun

fleyta (definite accusative fleytanı, plural fleytalar)

1. flute

Declension

Declension of fleyta

	singular	plural
nominative	fleyta	fleytalar
definite accusative	fleytanı	fleytaları
dative	fleytaya	fleytalara
locative	fleytada	fleytalarda
ablative	fleytadan	fleytalardan
definite genitive	fleytanın	fleytaların

Possessive forms of fleyta

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	fleytam	fleytalarım
sənin (“your”)	fleytan	fleytaların
onun (“his/her/its”)	fleytası	fleytaları
bizim (“our”)	fleytamız	fleytalarımız
sizin (“your”)	fleytanız	fleytalarınız
onların (“their”)	fleytası or fleytaları	fleytaları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	fleytamı	fleytalarımı
sənin (“your”)	fleytanı	fleytalarını
onun (“his/her/its”)	fleytasını	fleytalarını
bizim (“our”)	fleytamızı	fleytalarımızı
sizin (“your”)	fleytanızı	fleytalarınızı
onların (“their”)	fleytasını or fleytalarını	fleytalarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	fleytama	fleytalarıma
sənin (“your”)	fleytana	fleytalarına
onun (“his/her/its”)	fleytasına	fleytalarına
bizim (“our”)	fleytamıza	fleytalarımıza
sizin (“your”)	fleytanıza	fleytalarınıza
onların (“their”)	fleytasına or fleytalarına	fleytalarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	fleytamda	fleytalarımda
sənin (“your”)	fleytanda	fleytalarında
onun (“his/her/its”)	fleytasında	fleytalarında
bizim (“our”)	fleytamızda	fleytalarımızda
sizin (“your”)	fleytanızda	fleytalarınızda
onların (“their”)	fleytasında or fleytalarında	fleytalarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	fleytamdan	fleytalarımdan
sənin (“your”)	fleytandan	fleytalarından
onun (“his/her/its”)	fleytasından	fleytalarından
bizim (“our”)	fleytamızdan	fleytalarımızdan
sizin (“your”)	fleytanızdan	fleytalarınızdan
onların (“their”)	fleytasından or fleytalarından	fleytalarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	fleytamın	fleytalarımın
sənin (“your”)	fleytanın	fleytalarının
onun (“his/her/its”)	fleytasının	fleytalarının
bizim (“our”)	fleytamızın	fleytalarımızın
sizin (“your”)	fleytanızın	fleytalarınızın
onların (“their”)	fleytasının or fleytalarının	fleytalarının

Crimean Tatar

Etymology

From Italian flauto (“flute”).

Pronunciation

• Hyphenation: fley‧ta

Noun

fleyta

1. flute

Declension

Declension of fleyta

nominative	fleyta
genitive	fleytanıñ
dative	fleytağa
accusative	fleytanı
locative	fleytada
ablative	fleytadan

References

• Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎^[1], Simferopol: Dolya, →ISBN

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfleiːta/
• Rhymes: -eiːta
• Hyphenation: fley‧ta

Etymology 1

Noun

fleyta f (genitive singular fleytu, nominative plural fleytur)

1. small boat

   Synonym: kæna

Declension

Declension of fleyta (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	fleyta	fleytan	fleytur	fleyturnar
accusative	fleytu	fleytuna	fleytur	fleyturnar
dative	fleytu	fleytunni	fleytum	fleytunum
genitive	fleytu	fleytunnar	fleytna, fleyta	fleytnanna, fleytanna

Etymology 2

Verb

fleyta (weak verb, third-person singular past indicative fleyti, supine fleytt)

1. to set afloat [with dative]
2. to skim off [with accusative]

Conjugation

fleyta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að fleyta
supine sagnbót		fleytt
present participle lýsingarháttur nútíðar		fleytandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fleyti	fleytti		fleyti	fleytti
	þú	fleytir	fleyttir		fleytir	fleyttir
	hann, hún, það	fleytir	fleytti		fleyti	fleytti
plural	við	fleytum	fleyttum		fleytum	fleyttum
	þið	fleytið	fleyttuð		fleytið	fleyttuð
	þeir, þær, þau	fleyta	fleyttu		fleyti	fleyttu
		imperative boðháttur
singular	þú	fleyt (þú), fleyttu
plural	þið	fleytið (þið), fleytiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fleytast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að fleytast
supine sagnbót		fleyst
present participle lýsingarháttur nútíðar		fleytandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fleytist	fleyttist		fleytist	fleyttist
	þú	fleytist	fleyttist		fleytist	fleyttist
	hann, hún, það	fleytist	fleyttist		fleytist	fleyttist
plural	við	fleytumst	fleyttumst		fleytumst	fleyttumst
	þið	fleytist	fleyttust		fleytist	fleyttust
	þeir, þær, þau	fleytast	fleyttust		fleytist	fleyttust
		imperative boðháttur
singular	þú	fleyst (þú), fleystu
plural	þið	fleytist (þið), fleytisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fleyttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fleyttur	fleytt	fleytt	fleyttir	fleyttar	fleytt
accusative (þolfall)	fleyttan	fleytta	fleytt	fleytta	fleyttar	fleytt
dative (þágufall)	fleyttum	fleyttri	fleyttu	fleyttum	fleyttum	fleyttum
genitive (eignarfall)	fleytts	fleyttrar	fleytts	fleyttra	fleyttra	fleyttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fleytti	fleytta	fleytta	fleyttu	fleyttu	fleyttu
accusative (þolfall)	fleytta	fleyttu	fleytta	fleyttu	fleyttu	fleyttu
dative (þágufall)	fleytta	fleyttu	fleytta	fleyttu	fleyttu	fleyttu
genitive (eignarfall)	fleytta	fleyttu	fleytta	fleyttu	fleyttu	fleyttu

Derived terms

• fleyta sér (“to keep afloat”)
• fleyta fram (“to maintain, to support”)
• fleyta rjómann (“to make a profit”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *flautijaną, causative of *fleutaną and Old Norse fljóta. Ultimately from the Proto-Indo-European root *plewd- (“to flow, run”).

Verb

fleyta (singular past indicative fleytti, plural past indicative fleyttu, past participle fleyttr)

1. (transitive) to set afloat, launch
2. (transitive) to lift slightly from the ground

Conjugation

Conjugation of fleyta — active (weak class 1)

infinitive	fleyta
present participle	fleytandi
past participle	fleyttr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	fleyti	fleytta		fleyta	fleytta
2nd person singular	fleytir	fleyttir		fleytir	fleyttir
3rd person singular	fleytir	fleytti		fleyti	fleytti
1st person plural	fleytum	fleyttum		fleytim	fleyttim
2nd person plural	fleytið	fleyttuð		fleytið	fleyttið
3rd person plural	fleyta	fleyttu		fleyti	fleytti
imperative	present
2nd person singular	fleyt, fleyti
1st person plural	fleytum
2nd person plural	fleytið

Conjugation of fleyta — mediopassive (weak class 1)

infinitive	fleytask
present participle	fleytandisk
past participle	fleyzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	fleytumk	fleyttumk		fleytumk	fleyttumk
2nd person singular	fleytisk	fleyttisk		fleytisk	fleyttisk
3rd person singular	fleytisk	fleyttisk		fleytisk	fleyttisk
1st person plural	fleytumsk	fleyttumsk		fleytimsk	fleyttimsk
2nd person plural	fleytizk	fleyttuzk		fleytizk	fleyttizk
3rd person plural	fleytask	fleyttusk		fleytisk	fleyttisk
imperative	present
2nd person singular	fleyzk, fleytisk
1st person plural	fleytumsk
2nd person plural	fleytizk

Descendants

• Icelandic: fleyta
• Faroese: floyta
• Norwegian Nynorsk: fløyta, fløyte
• Norwegian Bokmål: fløte, fløyte
• Danish: fløde

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “fleyta”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive