fara á fætur

Icelandic

Etymology

From Old Norse fara á fœtr (“to rise”).

Verb

fara á fætur (strong verb, third-person singular past indicative fór á fætur, third-person plural past indicative fóru á fætur, supine farið á fætur)

1. (intransitive) to get up

   Ég fer alltaf á fætur klukkan sjö.

   I always get up at seven o'clock.