fága

See also: faga and -faga

Icelandic

Etymology

From Old Norse fága.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfauːa/
• Rhymes: -auːa

Verb

fága (weak verb, third-person singular past indicative fágaði, supine fágað)

1. to clean, to polish, to burnish [with accusative]

   Synonyms: fægja, pússa

Conjugation

fága — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fága
supine (sagnbót)		fágað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fágandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fága	við fágum	present (nútíð)	ég fági	við fágum
	þú fágar	þið fágið		þú fágir	þið fágið
	hann, hún, það fágar	þeir, þær, þau fága		hann, hún, það fági	þeir, þær, þau fági
past (þátíð)	ég fágaði	við fáguðum	past (þátíð)	ég fágaði	við fáguðum
	þú fágaðir	þið fáguðuð		þú fágaðir	þið fáguðuð
	hann, hún, það fágaði	þeir, þær, þau fáguðu		hann, hún, það fágaði	þeir, þær, þau fáguðu
imperative (boðháttur)	fága (þú)	fágið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fágaðu	fágiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fágast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fágast
supine (sagnbót)		fágast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fágandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fágast	við fágumst	present (nútíð)	ég fágist	við fágumst
	þú fágast	þið fágist		þú fágist	þið fágist
	hann, hún, það fágast	þeir, þær, þau fágast		hann, hún, það fágist	þeir, þær, þau fágist
past (þátíð)	ég fágaðist	við fáguðumst	past (þátíð)	ég fágaðist	við fáguðumst
	þú fágaðist	þið fáguðust		þú fágaðist	þið fáguðust
	hann, hún, það fágaðist	þeir, þær, þau fáguðust		hann, hún, það fágaðist	þeir, þær, þau fáguðust
imperative (boðháttur)	fágast (þú)	fágist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fágastu	fágisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fágaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fágaður	fáguð	fágað		fágaðir	fágaðar	fáguð
accusative (þolfall)	fágaðan	fágaða	fágað		fágaða	fágaðar	fáguð
dative (þágufall)	fáguðum	fágaðri	fáguðu		fáguðum	fáguðum	fáguðum
genitive (eignarfall)	fágaðs	fágaðrar	fágaðs		fágaðra	fágaðra	fágaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fágaði	fágaða	fágaða		fáguðu	fáguðu	fáguðu
accusative (þolfall)	fágaða	fáguðu	fágaða		fáguðu	fáguðu	fáguðu
dative (þágufall)	fágaða	fáguðu	fágaða		fáguðu	fáguðu	fáguðu
genitive (eignarfall)	fágaða	fáguðu	fágaða		fáguðu	fáguðu	fáguðu

Anagrams

• gáfa

Irish

Pronunciation

• (Munster, Connacht) IPA^(key): /ˈfˠɑːɡə/
• (Ulster) IPA^(key): /ˈfˠæːɡə/

Verb

fága

1. present subjunctive analytic of fág

Mutation

Mutated forms of fága

radical	lenition	eclipsis
fága	fhága	bhfága

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *fēgōną, ultimately from Proto-Indo-European *peḱ- (“joyful, pretty”).

Verb

fága

1. to adorn, embellish
2. to polish, clean
3. to take care, (charge) of, to tend
4. to cultivate
5. (Germanic paganism) to worship

Conjugation

Conjugation of fága — active (weak class 2)

infinitive	fága
present participle	fágandi
past participle	fágaðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	fága	fágaða		fága	fágaða
2nd person singular	fágar	fágaðir		fágir	fágaðir
3rd person singular	fágar	fágaði		fági	fágaði
1st person plural	fágum	fáguðum		fágim	fágaðim
2nd person plural	fágið	fáguðuð		fágið	fágaðið
3rd person plural	fága	fáguðu		fági	fágaði
imperative	present
2nd person singular	fága
1st person plural	fágum
2nd person plural	fágið

Conjugation of fága — mediopassive (weak class 2)

infinitive	fágask
present participle	fágandisk
past participle	fágazk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	fágumk	fáguðumk		fágumk	fáguðumk
2nd person singular	fágask	fágaðisk		fágisk	fágaðisk
3rd person singular	fágask	fágaðisk		fágisk	fágaðisk
1st person plural	fágumsk	fáguðumsk		fágimsk	fágaðimsk
2nd person plural	fágizk	fáguðuzk		fágizk	fágaðizk
3rd person plural	fágask	fáguðusk		fágisk	fágaðisk
imperative	present
2nd person singular	fágask
1st person plural	fágumsk
2nd person plural	fágizk

Derived terms

• fágan f (“worship”)
• fágandi m (“cultivator, worshipper”)
• fágari m (“cultivator, worshipper”)
• fáguligr (“neatly polished”)

Related terms

• fægja

Descendants

• Icelandic: fága

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “fága”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 131; also available at the Internet Archive