eruitzien

Dutch

Etymology

From eruit +‎ zien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛˈrœy̯tˌsin/, /əˈrœy̯tˌsin/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: er‧uit‧zien

Verb

eruitzien

1. (copulative) to look, to have a certain appearance
2. (intransitive, with prepositional object) to look like [with als]

Usage notes

In a main clause, the separable part eruit can be further separated when a predicate or adverb is added:

• Ik zie er goed uit.

  I look good.

• Je ziet er soms uit als een clown.

  You sometimes look like a clown.

In the infinitive and participle forms, the non-predicate parts then combine again:

• Ik wil er goed uitzien.

  I want to look good.

• Hij is altijd een er goed uitziende heer.

  He is always a good-looking gentleman.

• Hij heeft er altijd goed uitgezien.

  He has always been good-looking.

Conjugation

Conjugation of eruitzien (strong class 5, irregular, separable)
infinitive	eruitzien
past singular	zag eruit
past participle	eruitgezien
infinitive	eruitzien
gerund	eruitzien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zie eruit	zag eruit	eruitzie	eruitzag
2nd person sing. (jij)	ziet eruit, zie eruit2	zag eruit	eruitziet	eruitzag
2nd person sing. (u)	ziet eruit	zag eruit	eruitziet	eruitzag
2nd person sing. (gij)	ziet eruit	zaagt eruit	eruitziet	eruitzaagt
3rd person singular	ziet eruit	zag eruit	eruitziet	eruitzag
plural	zien eruit	zagen eruit	eruitzien	eruitzagen
subjunctive sing.1	zie eruit	zage eruit	eruitzie	eruitzage
subjunctive plur.1	zien eruit	zagen eruit	eruitzien	eruitzagen
imperative sing.	zie eruit
imperative plur.1	ziet eruit
participles	eruitziend	eruitgezien
1) Archaic. 2) In case of inversion.