eroderen

Dutch

Etymology

Borrowed from French éroder, from Latin ērōdō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌeːroːˈdeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ero‧de‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

eroderen

1. (ergative, geology) to erode
2. (transitive) to grind off by means of a tool

Conjugation

Conjugation of eroderen (weak)
infinitive	eroderen
past singular	erodeerde
past participle	geërodeerd
infinitive	eroderen
gerund	eroderen n
	present tense	past tense
1st person singular	erodeer	erodeerde
2nd person sing. (jij)	erodeert, erodeer2	erodeerde
2nd person sing. (u)	erodeert	erodeerde
2nd person sing. (gij)	erodeert	erodeerde
3rd person singular	erodeert	erodeerde
plural	eroderen	erodeerden
subjunctive sing.1	erodere	erodeerde
subjunctive plur.1	eroderen	erodeerden
imperative sing.	erodeer
imperative plur.1	erodeert
participles	eroderend	geërodeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• erosie