ekstrem

See also: ekstrèm

Danish

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Adjective

ekstrem

1. extreme (in the greatest or highest degree; intense)

Inflection

Inflection of ekstrem

	positive	comparative	superlative
indefinite common singular	ekstrem	—	—2
indefinite neuter singular	ekstremt	—	—2
plural	ekstreme	—	—2
definite attributive1	ekstreme	—	—

¹ When an adjective is applied predicatively to something definite,
the corresponding "indefinite" form is used.
² The "indefinite" superlatives may not be used attributively.

Derived terms

• ekstremist

Noun

ekstrem n (singular definite ekstremet, plural indefinite ekstremer)

1. extreme

Declension

Declension of ekstrem

neuter gender	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	ekstrem	ekstremet	ekstremer	ekstremerne
genitive	ekstrems	ekstremets	ekstremers	ekstremernes

References

• “ekstrem” in Den Danske Ordbog

Indonesian

Etymology

Borrowed from Dutch extreem, from French extrême, from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɛkstrem]
• Hyphenation: èk‧strém

Adjective

èkstrém

1. extreme

Alternative forms

• ekstrim

Affixed terms

• keekstreman
• seekstrem

Related terms

• ekstremitas

Further reading

• “ekstrem” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

Norwegian Bokmål

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Adjective

ekstrem (neuter singular ekstremt, definite singular and plural ekstreme)

1. extreme

Noun

ekstrem n (definite singular ekstremet, indefinite plural ekstrem or ekstremer, definite plural ekstrema or ekstremene)

1. an extreme

References

• “ekstrem” in The Bokmål Dictionary.

Norwegian Nynorsk

Etymology

Borrowed from French extrême (“extreme”), from Latin extremus (“outermost”), superlative of extrā (“outside of, beyond”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛkstreːm/

Adjective

ekstrem (neuter ekstremt, definite singular and plural ekstreme, comparative meir ekstrem, superlative mest ekstrem)

1. extreme

   For menneske er tilhøva andre stader i solsystemet ekstreme.

   The conditions of other places in the Solar System are extreme for humans.

Derived terms

• ekstremt
• ekstremist

References

• “ekstrem” in The Nynorsk Dictionary.

Turkish

Etymology

From French extrême.

Pronunciation

• IPA^(key): /eksˈtɾæm/
• Rhymes: -tɾæm

Adjective

ekstrem

1. extreme

   Synonym: aşırı

Declension

Predicative forms of ekstrem

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	ekstremim	ekstrem miyim?
sen (you are)	ekstremsin	ekstrem misin?
o (he/she/it is)	ekstrem / ekstremdir	ekstrem mi?
biz (we are)	ekstremiz	ekstrem miyiz?
siz (you are)	ekstremsiniz	ekstrem misiniz?
onlar (they are)	ekstrem(ler)	ekstrem(ler) mi?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	ekstremdim	ekstrem miydim?
sen (you were)	ekstremdin	ekstrem miydin?
o (he/she/it was)	ekstremdi	ekstrem miydi?
biz (we were)	ekstremdik	ekstrem miydik?
siz (you were)	ekstremdiniz	ekstrem miydiniz?
onlar (they were)	ekstremdiler	ekstrem miydiler?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	ekstremmişim	ekstrem miymişim?
sen (you were)	ekstremmişsin	ekstrem miymişsin?
o (he/she/it was)	ekstremmiş	ekstrem miymiş?
biz (we were)	ekstremmişiz	ekstrem miymişiz?
siz (you were)	ekstremmişsiniz	ekstrem miymişsiniz?
onlar (they were)	ekstremmişler	ekstrem miymişler?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	ekstremsem	ekstrem miysem?
sen (if you)	ekstremsen	ekstrem miysen?
o (if he/she/it)	ekstremse	ekstrem miyse?
biz (if we)	ekstremsek	ekstrem miysek?
siz (if you)	ekstremseniz	ekstrem miyseniz?
onlar (if they)	ekstremseler	ekstrem miyseler?

For negative forms, use the appropriate form of değil.