egzekutor

Polish

Etymology

Learned borrowing from Medieval Latin execūtor.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɛɡ.zɛˈku.tɔr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -utɔr
• Syllabification: eg‧ze‧ku‧tor

Noun

egzekutor m pers (female equivalent egzekutorka)

1. (law enforcement) bailiff, bound bailiff (deputy bailiff charged with debt collection)

   Synonym: komornik

   Hypernym: urzędnik

2. (law enforcement) bailiff, executor (person who carries out a court judgment, will, or orders of authorities)

   Hypernym: urzędnik

3. (soccer, slang) footballer taking a penalty kick

Declension

Declension of egzekutor

	singular	plural
nominative	egzekutor	egzekutorowie/egzekutorzy/egzekutory (deprecative)
genitive	egzekutora	egzekutorów
dative	egzekutorowi	egzekutorom
accusative	egzekutora	egzekutorów
instrumental	egzekutorem	egzekutorami
locative	egzekutorze	egzekutorach
vocative	egzekutorze	egzekutorowie/egzekutorzy/egzekutory (deprecative)

Related terms

adjectives

• egzekucyjny

 

nouns

• egzekucja
• egzekutne
• egzekutywa

 

verbs

• egzekwować impf
• wyegzekwować pf

 

Further reading

• egzekutor in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• egzekutor in Polish dictionaries at PWN
• egzekutor in PWN's encyclopedia

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /eɡzěkuːtor/
• Hyphenation: eg‧ze‧ku‧tor

Noun

egzèkūtor m (Cyrillic spelling егзѐкӯтор)

1. executor

Declension

Declension of egzekutor

	singular	plural
nominative	egzekutor	egzekutori
genitive	egzekutora	egzekutora
dative	egzekutoru	egzekutorima
accusative	egzekutora	egzekutore
vocative	egzekutore	egzekutori
locative	egzekutoru	egzekutorima
instrumental	egzekutorom	egzekutorima