doorzouten

Dutch

Etymology 1

From door- +‎ zouten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdoːrˈzɑu̯.tə(n)/
• Hyphenation: door‧zou‧ten
• Rhymes: -ɑu̯tən

Verb

doorzouten

1. (transitive) to salt thoroughly
2. (transitive) to fill or saturate with salt

Conjugation

The weak past participle doorzout also occurs.

Conjugation of doorzouten (weak with strong past participle, prefixed)
infinitive	doorzouten
past singular	doorzoutte
past participle	doorzouten
infinitive	doorzouten
gerund	doorzouten n
	present tense	past tense
1st person singular	doorzout	doorzoutte
2nd person sing. (jij)	doorzout	doorzoutte
2nd person sing. (u)	doorzout	doorzoutte
2nd person sing. (gij)	doorzout	doorzoutte
3rd person singular	doorzout	doorzoutte
plural	doorzouten	doorzoutten
subjunctive sing.1	doorzoute	doorzoutte
subjunctive plur.1	doorzouten	doorzoutten
imperative sing.	doorzout
imperative plur.1	doorzout
participles	doorzoutend	doorzouten
1) Archaic.

Etymology 2

From door +‎ zouten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌzɑu̯.tə(n)/
• Hyphenation: door‧zou‧ten

Verb

doorzouten

1. (intransitive) to continue to salt

Conjugation

Conjugation of doorzouten (weak with strong past participle, separable)
infinitive	doorzouten
past singular	zoutte door
past participle	doorgezouten
infinitive	doorzouten
gerund	doorzouten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zout door	zoutte door	doorzout	doorzoutte
2nd person sing. (jij)	zout door	zoutte door	doorzout	doorzoutte
2nd person sing. (u)	zout door	zoutte door	doorzout	doorzoutte
2nd person sing. (gij)	zout door	zoutte door	doorzout	doorzoutte
3rd person singular	zout door	zoutte door	doorzout	doorzoutte
plural	zouten door	zoutten door	doorzouten	doorzoutten
subjunctive sing.1	zoute door	zoutte door	doorzoute	doorzoutte
subjunctive plur.1	zouten door	zoutten door	doorzouten	doorzoutten
imperative sing.	zout door
imperative plur.1	zout door
participles	doorzoutend	doorgezouten
1) Archaic.