doorstijgen

Dutch

Etymology

From door +‎ stijgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌstɛi̯.ɣə(n)/
• Hyphenation: door‧stij‧gen

Verb

doorstijgen

1. to keep growing

Conjugation

Conjugation of doorstijgen (strong class 1, separable)
infinitive	doorstijgen
past singular	steeg door
past participle	doorgestegen
infinitive	doorstijgen
gerund	doorstijgen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stijg door	steeg door	doorstijg	doorsteeg
2nd person sing. (jij)	stijgt door, stijg door2	steeg door	doorstijgt	doorsteeg
2nd person sing. (u)	stijgt door	steeg door	doorstijgt	doorsteeg
2nd person sing. (gij)	stijgt door	steegt door	doorstijgt	doorsteegt
3rd person singular	stijgt door	steeg door	doorstijgt	doorsteeg
plural	stijgen door	stegen door	doorstijgen	doorstegen
subjunctive sing.1	stijge door	stege door	doorstijge	doorstege
subjunctive plur.1	stijgen door	stegen door	doorstijgen	doorstegen
imperative sing.	stijg door
imperative plur.1	stijgt door
participles	doorstijgend	doorgestegen
1) Archaic. 2) In case of inversion.