doorscheuren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch dōreschōren. Equivalent to door +‎ scheuren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌsxøː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧scheu‧ren

Verb

doorscheuren

1. (transitive) to tear apart, to completely separate by tearing

   Jason had alle liefdesbrieven doorgescheurd. ― Jason had torn all the love letters apart.

2. (intransitive) to continue driving at breakneck speed

   Ondanks het risico op een botsing bleef de dronken man doorscheuren. ― Depsite the risk of a collision, the drunk man kept driving at breakneck speed.

Conjugation

Conjugation of doorscheuren (weak, separable)
infinitive	doorscheuren
past singular	scheurde door
past participle	doorgescheurd
infinitive	doorscheuren
gerund	doorscheuren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	scheur door	scheurde door	doorscheur	doorscheurde
2nd person sing. (jij)	scheurt door, scheur door2	scheurde door	doorscheurt	doorscheurde
2nd person sing. (u)	scheurt door	scheurde door	doorscheurt	doorscheurde
2nd person sing. (gij)	scheurt door	scheurde door	doorscheurt	doorscheurde
3rd person singular	scheurt door	scheurde door	doorscheurt	doorscheurde
plural	scheuren door	scheurden door	doorscheuren	doorscheurden
subjunctive sing.1	scheure door	scheurde door	doorscheure	doorscheurde
subjunctive plur.1	scheuren door	scheurden door	doorscheuren	doorscheurden
imperative sing.	scheur door
imperative plur.1	scheurt door
participles	doorscheurend	doorgescheurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.