doorrekenen

Dutch

Etymology

From door +‎ rekenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːˌreː.kə.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧re‧ke‧nen

Verb

doorrekenen

1. (transitive) to charge a cost for something, to pass a cost on someone, to bill

Conjugation

Conjugation of doorrekenen (weak, separable)
infinitive	doorrekenen
past singular	rekende door
past participle	doorgerekend
infinitive	doorrekenen
gerund	doorrekenen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	reken door	rekende door	doorreken	doorrekende
2nd person sing. (jij)	rekent door, reken door2	rekende door	doorrekent	doorrekende
2nd person sing. (u)	rekent door	rekende door	doorrekent	doorrekende
2nd person sing. (gij)	rekent door	rekende door	doorrekent	doorrekende
3rd person singular	rekent door	rekende door	doorrekent	doorrekende
plural	rekenen door	rekenden door	doorrekenen	doorrekenden
subjunctive sing.1	rekene door	rekende door	doorrekene	doorrekende
subjunctive plur.1	rekenen door	rekenden door	doorrekenen	doorrekenden
imperative sing.	reken door
imperative plur.1	rekent door
participles	doorrekenend	doorgerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.