doormaken

Dutch

Etymology

From door- +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /doːrˈmaːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧ma‧ken
• Rhymes: -aːkən

Verb

doormaken

1. (transitive) to go through, to experience

Conjugation

Conjugation of doormaken (weak, separable)
infinitive	doormaken
past singular	maakte door
past participle	doorgemaakt
infinitive	doormaken
gerund	doormaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak door	maakte door	doormaak	doormaakte
2nd person sing. (jij)	maakt door, maak door2	maakte door	doormaakt	doormaakte
2nd person sing. (u)	maakt door	maakte door	doormaakt	doormaakte
2nd person sing. (gij)	maakt door	maakte door	doormaakt	doormaakte
3rd person singular	maakt door	maakte door	doormaakt	doormaakte
plural	maken door	maakten door	doormaken	doormaakten
subjunctive sing.1	make door	maakte door	doormake	doormaakte
subjunctive plur.1	maken door	maakten door	doormaken	doormaakten
imperative sing.	maak door
imperative plur.1	maakt door
participles	doormakend	doorgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.