doorkerven

Dutch

Etymology 1

From door- +‎ kerven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdoːrˈkɛrvə(n)/
• Hyphenation: door‧ker‧ven
• Rhymes: -ɛrvən

Verb

doorkerven

1. (transitive) to carve through, to pierce by means of carving

Conjugation

Conjugation of doorkerven (strong class 3b, prefixed)
infinitive	doorkerven
past singular	doorkorf
past participle	doorkorven
infinitive	doorkerven
gerund	doorkerven n
	present tense	past tense
1st person singular	doorkerf	doorkorf
2nd person sing. (jij)	doorkerft, doorkerf2	doorkorf
2nd person sing. (u)	doorkerft	doorkorf
2nd person sing. (gij)	doorkerft	doorkorft
3rd person singular	doorkerft	doorkorf
plural	doorkerven	doorkorven
subjunctive sing.1	doorkerve	doorkorve
subjunctive plur.1	doorkerven	doorkorven
imperative sing.	doorkerf
imperative plur.1	doorkerft
participles	doorkervend	doorkorven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of doorkerven (weak, prefixed)
infinitive	doorkerven
past singular	doorkerfde
past participle	doorkerfd
infinitive	doorkerven
gerund	doorkerven n
	present tense	past tense
1st person singular	doorkerf	doorkerfde
2nd person sing. (jij)	doorkerft, doorkerf2	doorkerfde
2nd person sing. (u)	doorkerft	doorkerfde
2nd person sing. (gij)	doorkerft	doorkerfde
3rd person singular	doorkerft	doorkerfde
plural	doorkerven	doorkerfden
subjunctive sing.1	doorkerve	doorkerfde
subjunctive plur.1	doorkerven	doorkerfden
imperative sing.	doorkerf
imperative plur.1	doorkerft
participles	doorkervend	doorkerfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From door +‎ kerven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌkɛrvə(n)/
• Hyphenation: door‧ker‧ven

Verb

doorkerven

1. (transitive) to carve through, to pierce by means of carving
2. (intransitive) to continue carving, to resume carving

Conjugation

Conjugation of doorkerven (strong class 3b, separable)
infinitive	doorkerven
past singular	korf door
past participle	doorgekorven
infinitive	doorkerven
gerund	doorkerven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kerf door	korf door	doorkerf	doorkorf
2nd person sing. (jij)	kerft door, kerf door2	korf door	doorkerft	doorkorf
2nd person sing. (u)	kerft door	korf door	doorkerft	doorkorf
2nd person sing. (gij)	kerft door	korft door	doorkerft	doorkorft
3rd person singular	kerft door	korf door	doorkerft	doorkorf
plural	kerven door	korven door	doorkerven	doorkorven
subjunctive sing.1	kerve door	korve door	doorkerve	doorkorve
subjunctive plur.1	kerven door	korven door	doorkerven	doorkorven
imperative sing.	kerf door
imperative plur.1	kerft door
participles	doorkervend	doorgekorven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of doorkerven (weak, separable)
infinitive	doorkerven
past singular	kerfde door
past participle	doorgekerfd
infinitive	doorkerven
gerund	doorkerven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kerf door	kerfde door	doorkerf	doorkerfde
2nd person sing. (jij)	kerft door, kerf door2	kerfde door	doorkerft	doorkerfde
2nd person sing. (u)	kerft door	kerfde door	doorkerft	doorkerfde
2nd person sing. (gij)	kerft door	kerfde door	doorkerft	doorkerfde
3rd person singular	kerft door	kerfde door	doorkerft	doorkerfde
plural	kerven door	kerfden door	doorkerven	doorkerfden
subjunctive sing.1	kerve door	kerfde door	doorkerve	doorkerfde
subjunctive plur.1	kerven door	kerfden door	doorkerven	doorkerfden
imperative sing.	kerf door
imperative plur.1	kerft door
participles	doorkervend	doorgekerfd
1) Archaic. 2) In case of inversion.