doorhebben

Dutch

Etymology

From door +‎ hebben.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrɦɛbə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧heb‧ben

Verb

doorhebben

1. (transitive) to figure out, to see through

Conjugation

Conjugation of doorhebben (weak, irregular, separable)
infinitive	doorhebben
past singular	had door
past participle	doorgehad
infinitive	doorhebben
gerund	doorhebben n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	heb door	had door	doorheb	doorhad
2nd person sing. (jij)	hebt door, heb door2	had door	doorhebt	doorhad
2nd person sing. (u)	hebt door, heeft door	had door	doorhebt, doorheeft	doorhad
2nd person sing. (gij)	hebt door	hadt door	doorhebt	doorhadt
3rd person singular	heeft door	had door	doorheeft	doorhad
plural	hebben door	hadden door	doorhebben	doorhadden
subjunctive sing.1	hebbe door	hadde door	doorhebbe	doorhadde
subjunctive plur.1	hebben door	hadden door	doorhebben	doorhadden
imperative sing.	heb door
imperative plur.1	hebt door
participles	doorhebbend	doorgehad
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• doorkrijgen

Anagrams

• hebben door