doodbliksemen

Dutch

Etymology

From dood +‎ bliksemen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːtˌblɪksəmə(n)/
• Hyphenation: dood‧blik‧se‧men

Verb

doodbliksemen

1. (transitive) to kill by lightning
2. (transitive) to kill by electricity, a powerful flash of light, or anything else resembling lightning

Conjugation

Conjugation of doodbliksemen (weak, separable)
infinitive	doodbliksemen
past singular	bliksemde dood
past participle	doodgebliksemd
infinitive	doodbliksemen
gerund	doodbliksemen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	bliksem dood	bliksemde dood	doodbliksem	doodbliksemde
2nd person sing. (jij)	bliksemt dood, bliksem dood2	bliksemde dood	doodbliksemt	doodbliksemde
2nd person sing. (u)	bliksemt dood	bliksemde dood	doodbliksemt	doodbliksemde
2nd person sing. (gij)	bliksemt dood	bliksemde dood	doodbliksemt	doodbliksemde
3rd person singular	bliksemt dood	bliksemde dood	doodbliksemt	doodbliksemde
plural	bliksemen dood	bliksemden dood	doodbliksemen	doodbliksemden
subjunctive sing.1	blikseme dood	bliksemde dood	doodblikseme	doodbliksemde
subjunctive plur.1	bliksemen dood	bliksemden dood	doodbliksemen	doodbliksemden
imperative sing.	bliksem dood
imperative plur.1	bliksemt dood
participles	doodbliksemend	doodgebliksemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.