dokuczliwy

Polish

Etymology

From dokuczyć +‎ -liwy.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.kuˈt͡ʂli.vɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ivɘ
• Syllabification: do‧ku‧czli‧wy

Adjective

dokuczliwy (comparative dokuczliwszy, superlative najdokuczliwszy, derived adverb dokuczliwie)

1. annoying, bothersome, troublesome

Declension

Declension of dokuczliwy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	dokuczliwy		dokuczliwa	dokuczliwe	dokuczliwi	dokuczliwe
genitive	dokuczliwego		dokuczliwej	dokuczliwego	dokuczliwych
dative	dokuczliwemu		dokuczliwej	dokuczliwemu	dokuczliwym
accusative	dokuczliwego	dokuczliwy	dokuczliwą	dokuczliwe	dokuczliwych	dokuczliwe
instrumental	dokuczliwym		dokuczliwą	dokuczliwym	dokuczliwymi
locative	dokuczliwym		dokuczliwej	dokuczliwym	dokuczliwych

Derived terms

noun

• dokuczliwość

 

Related terms

verbs

• dokuczać impf
• dokuczyć pf

 

Further reading

• dokuczliwy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dokuczliwy in Polish dictionaries at PWN