dokuczliwość

Polish

Etymology

From dokuczliwy +‎ -ość.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.kuˈt͡ʂli.vɔɕt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ivɔɕt͡ɕ
• Syllabification: do‧ku‧czli‧wość

Noun

dokuczliwość f

1. annoyingness, bothersomeness, troublesomeness

   Synonyms: pakość, złość

Declension

Declension of dokuczliwość

	singular
nominative	dokuczliwość
genitive	dokuczliwości
dative	dokuczliwości
accusative	dokuczliwość
instrumental	dokuczliwością
locative	dokuczliwości
vocative	dokuczliwości

Related terms

adjective

• dokuczliwy

 

adverb

• dokuczliwie

 

verbs

• dokuczać impf
• dokuczyć pf

 

Further reading

• dokuczliwość in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dokuczliwość in Polish dictionaries at PWN