dingla

Icelandic

Etymology

From dingull (“pendulum”) +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtiŋla/
• Rhymes: -iŋla

Verb

dingla (weak verb, third-person singular past indicative dinglaði, supine dinglað)

1. (intransitive) to dangle, to hang

   Synonyms: lafa, hanga

2. to dangle, to swing, to wag [with dative]

   Synonym: sveifla

3. to ring (e.g. a bell) [with dative]

   Synonym: hringja

Conjugation

dingla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að dingla
supine (sagnbót)		dinglað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dinglandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dingla	við dinglum	present (nútíð)	ég dingli	við dinglum
	þú dinglar	þið dinglið		þú dinglir	þið dinglið
	hann, hún, það dinglar	þeir, þær, þau dingla		hann, hún, það dingli	þeir, þær, þau dingli
past (þátíð)	ég dinglaði	við dingluðum	past (þátíð)	ég dinglaði	við dingluðum
	þú dinglaðir	þið dingluðuð		þú dinglaðir	þið dingluðuð
	hann, hún, það dinglaði	þeir, þær, þau dingluðu		hann, hún, það dinglaði	þeir, þær, þau dingluðu
imperative (boðháttur)	dingla (þú)	dinglið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dinglaðu	dingliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dinglast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að dinglast
supine (sagnbót)		dinglast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dinglandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dinglast	við dinglumst	present (nútíð)	ég dinglist	við dinglumst
	þú dinglast	þið dinglist		þú dinglist	þið dinglist
	hann, hún, það dinglast	þeir, þær, þau dinglast		hann, hún, það dinglist	þeir, þær, þau dinglist
past (þátíð)	ég dinglaðist	við dingluðumst	past (þátíð)	ég dinglaðist	við dingluðumst
	þú dinglaðist	þið dingluðust		þú dinglaðist	þið dingluðust
	hann, hún, það dinglaðist	þeir, þær, þau dingluðust		hann, hún, það dinglaðist	þeir, þær, þau dingluðust
imperative (boðháttur)	dinglast (þú)	dinglist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dinglastu	dinglisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dinglaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dinglaður	dingluð	dinglað		dinglaðir	dinglaðar	dingluð
accusative (þolfall)	dinglaðan	dinglaða	dinglað		dinglaða	dinglaðar	dingluð
dative (þágufall)	dingluðum	dinglaðri	dingluðu		dingluðum	dingluðum	dingluðum
genitive (eignarfall)	dinglaðs	dinglaðrar	dinglaðs		dinglaðra	dinglaðra	dinglaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dinglaði	dinglaða	dinglaða		dingluðu	dingluðu	dingluðu
accusative (þolfall)	dinglaða	dingluðu	dinglaða		dingluðu	dingluðu	dingluðu
dative (þágufall)	dinglaða	dingluðu	dinglaða		dingluðu	dingluðu	dingluðu
genitive (eignarfall)	dinglaða	dingluðu	dinglaða		dingluðu	dingluðu	dingluðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• dinglet

Verb

dingla

1. inflection of dingle:
   1. simple past
   2. past participle

Swedish

Etymology

From dangla. Probably from Proto-Germanic *dangijaną with original meaning "strike lightly and often". Doublet of dänga. Compare Icelandic dingla, Danish dingle, English dingle-dangle. See also tingeltangel.

Verb

dingla (present dinglar, preterite dinglade, supine dinglat, imperative dingla)

1. to dangle

   dingla med benen

   dangle one's legs

Conjugation

Conjugation of dingla (weak)

	active		passive
infinitive	dingla		dinglas
supine	dinglat		dinglats
imperative	dingla		—
imper. plural1	dinglen		—
	present	past	present	past
indicative	dinglar	dinglade	dinglas	dinglades
ind. plural1	dingla	dinglade	dinglas	dinglades
subjunctive2	dingle	dinglade	dingles	dinglades
present participle		dinglande
past participle		—

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

• dingla in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• dingla in Svensk ordbok (SO)
• dingla in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
• dingla in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)