digereren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch digereren, from Old French digerer, from Latin digerō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdiɣəˈreːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: di‧ge‧re‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

digereren

1. (transitive, archaic) to tolerate, to stand, to endure
2. (transitive, archaic) to digest

Conjugation

Conjugation of digereren (weak)
infinitive	digereren
past singular	digereerde
past participle	gedigereerd
infinitive	digereren
gerund	digereren n
	present tense	past tense
1st person singular	digereer	digereerde
2nd person sing. (jij)	digereert, digereer2	digereerde
2nd person sing. (u)	digereert	digereerde
2nd person sing. (gij)	digereert	digereerde
3rd person singular	digereert	digereerde
plural	digereren	digereerden
subjunctive sing.1	digerere	digereerde
subjunctive plur.1	digereren	digereerden
imperative sing.	digereer
imperative plur.1	digereert
participles	digererend	gedigereerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

(tolerate):

• verdragen
• uitstaan

(digest):

• verteren