desoriënteren
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Borrowed from French désorienter.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]desoriënteren
- (transitive) to disorientate
Conjugation
[edit]| Conjugation of desoriënteren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | desoriënteren | |||
| past singular | desoriënteerde | |||
| past participle | gedesoriënteerd | |||
| infinitive | desoriënteren | |||
| gerund | desoriënteren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | desoriënteer | desoriënteerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | desoriënteert, desoriënteer2 | desoriënteerde | ||
| 2nd person sing. (u) | desoriënteert | desoriënteerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | desoriënteert | desoriënteerde | ||
| 3rd person singular | desoriënteert | desoriënteerde | ||
| plural | desoriënteren | desoriënteerden | ||
| subjunctive sing.1 | desoriëntere | desoriënteerde | ||
| subjunctive plur.1 | desoriënteren | desoriënteerden | ||
| imperative sing. | desoriënteer | |||
| imperative plur.1 | desoriënteert | |||
| participles | desoriënterend | gedesoriënteerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||