derogeren

Dutch

Etymology

Borrowed from French déroger or Middle French déroger.

Pronunciation

• IPA^(key): /deːroːˈɣeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: de‧ro‧ge‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

derogeren

1. (transitive) to repeal, to annul (a law or a tradition) [from early 17th c.]
   • 1610, Willem Baudartius, Morghen-wecker der vrye Nederlantsche Provintien, publ. by Crijn Vermeulen de Jonge, fol. F1v.

     Dese Pacificatie is vanden Coninck aenghenomen ende geconfirmeert, na dat hy van de Bisschoppen, Abten, ende andere Geestelicke Persoonen, oock van de Doctoren der Universiteyt van Loven gheadviseert was, dat het het voorseyde Tractaet niet en hielt, dat de Roomsche Catholijcke Religie na-deelich was, maer dat het ter contrarie streckende was tot vorderinghe vande selfde: ende na dat de Raden van State hadden verclaert, dat het niet en was derogerende de authoriteyt, Hoocheyt, ende behoorlicke gehoorsaemheyt van den Coninck. Dese pacificatie is binnen Gent van het Stad-huys den 8. Novem. 1576. by beyde partien ghesloten ende gheteeckent, ende wiert ghenoemt Een eeuwige vaste Vrede:

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Conjugation of derogeren (weak)
infinitive	derogeren
past singular	derogeerde
past participle	gederogeerd
infinitive	derogeren
gerund	derogeren n
	present tense	past tense
1st person singular	derogeer	derogeerde
2nd person sing. (jij)	derogeert, derogeer2	derogeerde
2nd person sing. (u)	derogeert	derogeerde
2nd person sing. (gij)	derogeert	derogeerde
3rd person singular	derogeert	derogeerde
plural	derogeren	derogeerden
subjunctive sing.1	derogere	derogeerde
subjunctive plur.1	derogeren	derogeerden
imperative sing.	derogeer
imperative plur.1	derogeert
participles	derogerend	gederogeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• derogatie