demoraliseren

Dutch

Etymology

Borrowed from French démoraliser. Equivalent to de- +‎ moraliseren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdeː.moː.raː.liˈzeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: de‧mo‧ra‧li‧se‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

demoraliseren

1. (transitive) to demoralize

Conjugation

Conjugation of demoraliseren (weak)
infinitive	demoraliseren
past singular	demoraliseerde
past participle	gedemoraliseerd
infinitive	demoraliseren
gerund	demoraliseren n
	present tense	past tense
1st person singular	demoraliseer	demoraliseerde
2nd person sing. (jij)	demoraliseert, demoraliseer2	demoraliseerde
2nd person sing. (u)	demoraliseert	demoraliseerde
2nd person sing. (gij)	demoraliseert	demoraliseerde
3rd person singular	demoraliseert	demoraliseerde
plural	demoraliseren	demoraliseerden
subjunctive sing.1	demoralisere	demoraliseerde
subjunctive plur.1	demoraliseren	demoraliseerden
imperative sing.	demoraliseer
imperative plur.1	demoraliseert
participles	demoraliserend	gedemoraliseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• demoralisatie
• demoralisering