dekkja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɛhca/

  Rhymes: -ɛhca

Etymology 1

Verb

dekkja (weak verb, third-person singular past indicative dekkti, supine dekkt)

1. to darken (make darker)

Conjugation

dekkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að dekkja
supine (sagnbót)		dekkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dekkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dekki	við dekkjum	present (nútíð)	ég dekki	við dekkjum
	þú dekkir	þið dekkið		þú dekkir	þið dekkið
	hann, hún, það dekkir	þeir, þær, þau dekkja		hann, hún, það dekki	þeir, þær, þau dekki
past (þátíð)	ég dekkti	við dekktum	past (þátíð)	ég dekkti	við dekktum
	þú dekktir	þið dekktuð		þú dekktir	þið dekktuð
	hann, hún, það dekkti	þeir, þær, þau dekktu		hann, hún, það dekkti	þeir, þær, þau dekktu
imperative (boðháttur)	dekk (þú)	dekkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dekktu	dekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að dekkjast
supine (sagnbót)		dekkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dekkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dekkist	við dekkjumst	present (nútíð)	ég dekkist	við dekkjumst
	þú dekkist	þið dekkist		þú dekkist	þið dekkist
	hann, hún, það dekkist	þeir, þær, þau dekkjast		hann, hún, það dekkist	þeir, þær, þau dekkist
past (þátíð)	ég dekktist	við dekktumst	past (þátíð)	ég dekktist	við dekktumst
	þú dekktist	þið dekktust		þú dekktist	þið dekktust
	hann, hún, það dekktist	þeir, þær, þau dekktust		hann, hún, það dekktist	þeir, þær, þau dekktust
imperative (boðháttur)	dekkst (þú)	dekkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dekkstu	dekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekktur	dekkt	dekkt		dekktir	dekktar	dekkt
accusative (þolfall)	dekktan	dekkta	dekkt		dekkta	dekktar	dekkt
dative (þágufall)	dekktum	dekktri	dekktu		dekktum	dekktum	dekktum
genitive (eignarfall)	dekkts	dekktrar	dekkts		dekktra	dekktra	dekktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekkti	dekkta	dekkta		dekktu	dekktu	dekktu
accusative (þolfall)	dekkta	dekktu	dekkta		dekktu	dekktu	dekktu
dative (þágufall)	dekkta	dekktu	dekkta		dekktu	dekktu	dekktu
genitive (eignarfall)	dekkta	dekktu	dekkta		dekktu	dekktu	dekktu

Etymology 2

Noun

dekkja

1. indefinite genitive plural of dekk

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• dekkje
• dekka/dekke

Etymology

From Middle Low German dekken.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɛça/

Verb

dekkja (present tense dekkjer, past tense dekte, past participle dekt, passive infinitive dekkjast, present participle dekkjande, imperative dekk)

1. to cover (place something over or upon)

   Dei dekte til den daude.

   They covered the dead.

2. to cover (provide coverage of)

   Kven skal dekkja saka for avisa?

   Who will cover the case for the newspaper?

Derived terms

• skogdekt

References

• “dekkja” in The Nynorsk Dictionary.