dekkja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɛhca/

  Rhymes: -ɛhca

Etymology 1

Verb

dekkja (weak verb, third-person singular past indicative dekkti, supine dekkt)

1. to darken (make darker)

Conjugation

dekkja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að dekkja
supine sagnbót		dekkt
present participle lýsingarháttur nútíðar		dekkjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dekki	dekkti		dekki	dekkti
	þú	dekkir	dekktir		dekkir	dekktir
	hann, hún, það	dekkir	dekkti		dekki	dekkti
plural	við	dekkjum	dekktum		dekkjum	dekktum
	þið	dekkið	dekktuð		dekkið	dekktuð
	þeir, þær, þau	dekkja	dekktu		dekki	dekktu
		imperative boðháttur
singular	þú	dekk (þú), dekktu
plural	þið	dekkið (þið), dekkiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekkjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að dekkjast
supine sagnbót		dekkst
present participle lýsingarháttur nútíðar		dekkjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dekkist	dekktist		dekkist	dekktist
	þú	dekkist	dekktist		dekkist	dekktist
	hann, hún, það	dekkist	dekktist		dekkist	dekktist
plural	við	dekkjumst	dekktumst		dekkjumst	dekktumst
	þið	dekkist	dekktust		dekkist	dekktust
	þeir, þær, þau	dekkjast	dekktust		dekkist	dekktust
		imperative boðháttur
singular	þú	dekkst (þú), dekkstu
plural	þið	dekkist (þið), dekkisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekktur	dekkt	dekkt	dekktir	dekktar	dekkt
accusative (þolfall)	dekktan	dekkta	dekkt	dekkta	dekktar	dekkt
dative (þágufall)	dekktum	dekktri	dekktu	dekktum	dekktum	dekktum
genitive (eignarfall)	dekkts	dekktrar	dekkts	dekktra	dekktra	dekktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekkti	dekkta	dekkta	dekktu	dekktu	dekktu
accusative (þolfall)	dekkta	dekktu	dekkta	dekktu	dekktu	dekktu
dative (þágufall)	dekkta	dekktu	dekkta	dekktu	dekktu	dekktu
genitive (eignarfall)	dekkta	dekktu	dekkta	dekktu	dekktu	dekktu

Etymology 2

Noun

dekkja

1. indefinite genitive plural of dekk

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• dekkje
• dekka/dekke

Etymology

From Middle Low German dekken.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɛça/

Verb

dekkja (present tense dekkjer, past tense dekte, past participle dekt, passive infinitive dekkjast, present participle dekkjande, imperative dekk)

1. to cover (place something over or upon)

   Dei dekte til den daude.

   They covered the dead.

2. to cover (provide coverage of)

   Kven skal dekkja saka for avisa?

   Who will cover the case for the newspaper?

Derived terms

• skogdekt

References

• “dekkja” in The Nynorsk Dictionary.