dekka

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɛhka/

  Rhymes: -ɛhka

Verb

dekka (weak verb, third-person singular past indicative dekkaði, supine dekkað)

1. (sports) to mark

   Synonym: valda

Conjugation

dekka – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að dekka
supine sagnbót		dekkað
present participle lýsingarháttur nútíðar		dekkandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dekka	dekkaði		dekki	dekkaði
	þú	dekkar	dekkaðir		dekkir	dekkaðir
	hann, hún, það	dekkar	dekkaði		dekki	dekkaði
plural	við	dekkum	dekkuðum		dekkum	dekkuðum
	þið	dekkið	dekkuðuð		dekkið	dekkuðuð
	þeir, þær, þau	dekka	dekkuðu		dekki	dekkuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	dekka (þú), dekkaðu
plural	þið	dekkið (þið), dekkiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekkast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að dekkast
supine sagnbót		dekkast
present participle lýsingarháttur nútíðar		dekkandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	dekkast	dekkaðist		dekkist	dekkaðist
	þú	dekkast	dekkaðist		dekkist	dekkaðist
	hann, hún, það	dekkast	dekkaðist		dekkist	dekkaðist
plural	við	dekkumst	dekkuðumst		dekkumst	dekkuðumst
	þið	dekkist	dekkuðust		dekkist	dekkuðust
	þeir, þær, þau	dekkast	dekkuðust		dekkist	dekkuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	dekkast (þú), dekkastu
plural	þið	dekkist (þið), dekkisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekkaður	dekkuð	dekkað	dekkaðir	dekkaðar	dekkuð
accusative (þolfall)	dekkaðan	dekkaða	dekkað	dekkaða	dekkaðar	dekkuð
dative (þágufall)	dekkuðum	dekkaðri	dekkuðu	dekkuðum	dekkuðum	dekkuðum
genitive (eignarfall)	dekkaðs	dekkaðrar	dekkaðs	dekkaðra	dekkaðra	dekkaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekkaði	dekkaða	dekkaða	dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu
accusative (þolfall)	dekkaða	dekkuðu	dekkaða	dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu
dative (þágufall)	dekkaða	dekkuðu	dekkaða	dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu
genitive (eignarfall)	dekkaða	dekkuðu	dekkaða	dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu

Norwegian Bokmål

Etymology 1

Alternative forms

• dekkene

Noun

dekka n

1. definite plural of dekk
2. definite plural of dekke

Etymology 2

Alternative forms

• dekket
• dekte (simple past)
• dekt (past participle)

Verb

dekka

1. inflection of dekke:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Noun

dekka n

1. definite plural of dekk
2. definite plural of dekke

Verb

dekka (present tense dekker, past tense dekte, past participle dekt, passive infinitive dekkast, present participle dekkande, imperative dekk)

1. Alternative form of dekkja

Wolof

Noun

dekka

1. village, town