cuiusvis
Appearance
See also: cujusvis
Latin
[edit]Alternative forms
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kui̯ˈi̯us.u̯iːs/, [kʊi̯ˈi̯ʊs̠u̯iːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kuˈjus.vis/, [kuˈjuzvis]
Etymology 1
[edit]Use as an indefinite determiner of the common genitive singular forms of quīvīs.
Determiner
[edit]cuiusvīs (feminine cuiavīs, neuter cuiumvīs); first/second-declension determiner with an indeclinable portion
- to whomever pertaining, whosesoever, of anyone soever
- cūjavīs ōrātiō īnsimulārī potest
- The discourse of anyone whatsoever may be assailed/falsely accused/misalleged.
Declension
[edit]First/second-declension adjective with an indeclinable portion.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | cuiusvīs | cuiavīs | cuiumvīs | cuiīvīs | cuiaevīs | cuiavīs | |
genitive | cuiīvīs | cuiaevīs | cuiīvīs | cuiōrumvīs | cuiārumvīs | cuiōrumvīs | |
dative | cuiōvīs | cuiaevīs | cuiōvīs | cuiīsvīs | |||
accusative | cuiumvīs | cuiamvīs | cuiumvīs | cuiōsvīs | cuiāsvīs | cuiavīs | |
ablative | cuiōvīs | cuiāvīs | cuiōvīs | cuiīsvīs | |||
vocative | cuievīs | cuiavīs | cuiumvīs | cuiīvīs | cuiaevīs | cuiavīs |
References
[edit]- “cūjusvis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cūjusvis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette: “448/3”
- “cūiusuīs” on page 465/1 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)
Etymology 2
[edit]Declined forms of quīvīs.
Pronoun
[edit]cuiusvīs
Determiner
[edit]cuiusvīs