cráigh

Irish

Alternative forms

• crádh, cráidh (superseded)

Etymology

From Middle Irish cráidid, from Old Irish *cráidid (whence do·accrádi (“to provoke, exasperate”)). A denominative verb derived from its verbal noun (Modern Irish crá). Cognate with Scottish Gaelic cràidh.

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /kɾˠaːɟ/
• (Ulster) IPA^(key): /kɾˠaːj/

Verb

cráigh (present analytic cránn, future analytic cráfaidh, verbal noun crá, past participle cráite)

1. (transitive) agonize, torment, annoy; trouble, distress, grieve

   Synonyms: céas, ciap

   Ná bí do mo chrá. ― Don’t annoy me.

   an bhean a chráigh mo chroí ― the woman who has troubled my heart; the woman who broke my heart

Conjugation

conjugation of cráigh (first conjugation – C)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cráim	cránn tú; cráir†	cránn sé, sí	cráimid	cránn sibh	cránn siad; cráid†	a chránn; a chrás / a gcránn*	cráitear
	past	chráigh mé; chrás	chráigh tú; chráis	chráigh sé, sí	chrámar; chráigh muid	chráigh sibh; chrábhair	chráigh siad; chrádar	a chráigh / ar chráigh*	crádh
	past habitual	chráinn / gcráinn‡‡	chráiteá / gcráiteᇇ	chrádh sé, sí / gcrádh sé, s퇇	chráimis; chrádh muid / gcráimis‡‡; gcrádh muid‡‡	chrádh sibh / gcrádh sibh‡‡	chráidís; chrádh siad / gcráidís‡‡; gcrádh siad‡‡	a chrádh / a gcrádh*	chráití / gcráit퇇
future		cráfaidh mé; cráfad	cráfaidh tú; cráfair†	cráfaidh sé, sí	cráfaimid; cráfaidh muid	cráfaidh sibh	cráfaidh siad; cráfaid†	a chráfaidh; a chráfas / a gcráfaidh*	cráfar
conditional		chráfainn / gcráfainn‡‡	chráfá / gcráfᇇ	chráfadh sé, sí / gcráfadh sé, s퇇	chráfaimis; chráfadh muid / gcráfaimis‡‡; gcráfadh muid‡‡	chráfadh sibh / gcráfadh sibh‡‡	chráfaidís; chráfadh siad / gcráfaidís‡‡; gcráfadh siad‡‡	a chráfadh / a gcráfadh*	chráfaí / gcráfa퇇
subjunctive	present	go gcrá mé; go gcrád†	go gcrá tú; go gcráir†	go gcrá sé, sí	go gcráimid; go gcrá muid	go gcrá sibh	go gcrá siad; go gcráid†	—	go gcráitear
	past	dá gcráinn	dá gcráiteá	dá gcrádh sé, sí	dá gcráimis; dá gcrádh muid	dá gcrádh sibh	dá gcráidís; dá gcrádh siad	—	dá gcráití
imperative		cráim	cráigh	crádh sé, sí	cráimis	cráigí; cráidh†	cráidís	—	cráitear
verbal noun		crá
past participle		cráite

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cráigh	chráigh	gcráigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “cráigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Dinneen, Patrick S. (1904) “cráḋaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 187
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “cráigh”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “cráigh”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024