consolideren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch consolideren, from Old French consolider, from Latin cōnsolidō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔnsoːliˈdeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: con‧so‧li‧de‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

consolideren

1. (transitive) to consolidate, to strengthen

   Het bedrijf zal verschillende afdelingen samenvoegen om de efficiëntie te consolideren en kosten te besparen.

   The company will merge various departments to consolidate efficiency and save costs.

   De politieke partijen werken samen om hun macht te consolideren en een sterke coalitie te vormen.

   The political parties are working together to consolidate their power and form a strong coalition.

Conjugation

Conjugation of consolideren (weak)
infinitive	consolideren
past singular	consolideerde
past participle	geconsolideerd
infinitive	consolideren
gerund	consolideren n
	present tense	past tense
1st person singular	consolideer	consolideerde
2nd person sing. (jij)	consolideert, consolideer2	consolideerde
2nd person sing. (u)	consolideert	consolideerde
2nd person sing. (gij)	consolideert	consolideerde
3rd person singular	consolideert	consolideerde
plural	consolideren	consolideerden
subjunctive sing.1	consolidere	consolideerde
subjunctive plur.1	consolideren	consolideerden
imperative sing.	consolideer
imperative plur.1	consolideert
participles	consoliderend	geconsolideerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• consolidatie

Descendants

• Afrikaans: konsolideer