confisqueren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch confisqueren, from Middle French confisquer, from Latin cōnfiscō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔnfɪsˈkeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: con‧fis‧que‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

confisqueren

1. (transitive) to confiscate

   Synonym: verbeurdverklaren

Conjugation

Conjugation of confisqueren (weak)
infinitive	confisqueren
past singular	confisqueerde
past participle	geconfisqueerd
infinitive	confisqueren
gerund	confisqueren n
	present tense	past tense
1st person singular	confisqueer	confisqueerde
2nd person sing. (jij)	confisqueert, confisqueer2	confisqueerde
2nd person sing. (u)	confisqueert	confisqueerde
2nd person sing. (gij)	confisqueert	confisqueerde
3rd person singular	confisqueert	confisqueerde
plural	confisqueren	confisqueerden
subjunctive sing.1	confisquere	confisqueerde
subjunctive plur.1	confisqueren	confisqueerden
imperative sing.	confisqueer
imperative plur.1	confisqueert
participles	confisquerend	geconfisqueerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• confiscatie