condoleren

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin condoleō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔndoːˈleːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: con‧do‧le‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

condoleren

1. (transitive) to condole, offer one's condolences

Conjugation

Conjugation of condoleren (weak)
infinitive	condoleren
past singular	condoleerde
past participle	gecondoleerd
infinitive	condoleren
gerund	condoleren n
	present tense	past tense
1st person singular	condoleer	condoleerde
2nd person sing. (jij)	condoleert, condoleer2	condoleerde
2nd person sing. (u)	condoleert	condoleerde
2nd person sing. (gij)	condoleert	condoleerde
3rd person singular	condoleert	condoleerde
plural	condoleren	condoleerden
subjunctive sing.1	condolere	condoleerde
subjunctive plur.1	condoleren	condoleerden
imperative sing.	condoleer
imperative plur.1	condoleert
participles	condolerend	gecondoleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• condoleance
• condoleantie

Descendants

• → Papiamentu: kondoler, kòndoler, condolere