ciuknąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From ciukać +‎ -nąć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

ciuknąć pf (imperfective ciukać)

  1. (transitive, colloquial) to prick, to stab (to pierce or to wound with a pointed tool or weapon)
    Synonyms: dźgnąć, ukłuć

Conjugation

[edit]
Conjugation of ciuknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ciuknąć
future tense 1st ciuknę ciukniemy
2nd ciukniesz ciukniecie
3rd ciuknie ciukną
impersonal ciuknie się
past tense 1st ciuknąłem,
-(e)m ciuknął
ciuknęłam,
-(e)m ciuknęła
ciuknęłom,
-(e)m ciuknęło
ciuknęliśmy,
-(e)śmy ciuknęli
ciuknęłyśmy,
-(e)śmy ciuknęły
2nd ciuknąłeś,
-(e)ś ciuknął
ciuknęłaś,
-(e)ś ciuknęła
ciuknęłoś,
-(e)ś ciuknęło
ciuknęliście,
-(e)ście ciuknęli
ciuknęłyście,
-(e)ście ciuknęły
3rd ciuknął ciuknęła ciuknęło ciuknęli ciuknęły
impersonal ciuknięto
conditional 1st ciuknąłbym,
bym ciuknął
ciuknęłabym,
bym ciuknęła
ciuknęłobym,
bym ciuknęło
ciuknęlibyśmy,
byśmy ciuknęli
ciuknęłybyśmy,
byśmy ciuknęły
2nd ciuknąłbyś,
byś ciuknął
ciuknęłabyś,
byś ciuknęła
ciuknęłobyś,
byś ciuknęło
ciuknęlibyście,
byście ciuknęli
ciuknęłybyście,
byście ciuknęły
3rd ciuknąłby,
by ciuknął
ciuknęłaby,
by ciuknęła
ciuknęłoby,
by ciuknęło
ciuknęliby,
by ciuknęli
ciuknęłyby,
by ciuknęły
impersonal ciuknięto by
imperative 1st niech ciuknę ciuknijmy
2nd ciuknij ciuknijcie
3rd niech ciuknie niech ciukną
passive adjectival participle ciuknięty ciuknięta ciuknięte ciuknięci ciuknięte
anterior adverbial participle ciuknąwszy
verbal noun ciuknięcie
[edit]
verb
noun

Further reading

[edit]