cing

See also: Cing, cíng, and čiŋ

Albanian

Etymology

Nasal variation of cek. Compare Ancient Greek θιγγάνω (thingánō).

Verb

cing (aorist cinga, participle cingur)

1. to touch

Conjugation

Standard Albanian conjugation of cing (active voice)

• Show compound tenses:  

		participle		cingur
		gerund		duke cingur
		infinitive		për të cingur
singular			plural
1st pers.	2nd pers.	3rd pers.	1st pers.	2nd pers.	3rd pers.
indicative	present	cing	cing	cing	cingim	cingni	cingin
	imperfect	cingja	cingje	cingte	cingnim	cingnit	cingnin
	aorist	cinga	cinge	cingi	cingëm	cingët	cingën
perfect	kam cingur	ke cingur	ka cingur	kemi cingur	keni cingur	kanë cingur
past perfect	kisha cingur	kishe cingur	kishte cingur	kishim cingur	kishit cingur	kishin cingur
aorist II	pata cingur	pate cingur	pati cingur	patëm cingur	patët cingur	patën cingur
future1	do të cing	do të cingësh	do të cingë	do të cingim	do të cingni	do të cingin
future perfect2	do të kem cingur	do të kesh cingur	do të ketë cingur	do të kemi cingur	do të keni cingur	do të kenë cingur
subjunctive	present	të cing	të cingësh	të cingë	të cingim	të cingni	të cingin
imperfect	të cingja	të cingje	të cingte	të cingnim	të cingnit	të cingnin
perfect	të kem cingur	të kesh cingur	të ketë cingur	të kemi cingur	të keni cingur	të kenë cingur
past perfect	të kisha cingur	të kishe cingur	të kishte cingur	të kishim cingur	të kishit cingur	të kishin cingur
conditional1, 2	imperfect	do të cingja	do të cingje	do të cingte	do të cingnim	do të cingnit	do të cingnin
	past perfect	do të kisha cingur	do të kishe cingur	do të kishte cingur	do të kishim cingur	do të kishit cingur	do të kishin cingur
optative	present	cingsha	cingsh	cingtë	cingshim	cingshi	cingshin
perfect	paça cingur	paç cingur	pastë cingur	paçim cingur	paçit cingur	paçin cingur
admirative	present	cingkam	cingke	cingka	cingkemi	cingkeni	cingkan
	imperfect	cingkësha	cingkëshe	cingkësh	cingkëshim	cingkëshit	cingkëshin
perfect	paskam cingur	paske cingur	paska cingur	paskemi cingur	paskeni cingur	paskan cingur
past perfect	paskësha cingur	paskëshe cingur	paskësh cingur	paskëshim cingur	paskëshit cingur	paskëshin cingur
imperative	present	—	cing	—	—	cingni	—
1) indicative future identical with conditional present 2) indicative future perfect identical with conditional perfect

Noun

cing m (plural cinga, definite cingu, definite plural cingat)

1. faint noise

See also

• cekë
• cingëroj

Old Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /kʲiŋʲɡʲ/

Etymology 1

Verb

·cing

1. third-person singular present indicative conjunct of cingid

Verb

cing

1. second-person singular imperative of cingid

Etymology 2

From Proto-Celtic *kengets.

Noun

cing m (genitive cinged)

1. warrior, champion
   • c. 808, Félire Oengusso, Feb. 14; republished as Whitley Stokes, transl., Félire Óengusso Céli Dé: The Martyrology of Oengus the Culdee, Harrison & Sons, 1905:

     Hi rroí Ualentini, Marcellus ro·ringed; i flaith Chríst, ro·clandad ochtmoga cáin cinged.

     In the field of Valentinus, Marcellus was mangled; in the kingdom of Christ, eighty fair champions have been planted.

Inflection

Masculine t-stem

	singular	dual	plural
nominative	cing	cingidL, cing	cingid
vocative	cing	cingidL, cing	cingeda
accusative	cingidN	cingidL, cing	cingeda
genitive	cinged	cinged	cingedN
dative	cingidL	cingedaib	cingedaib

Initial mutations of a following adjective:

• ^H = triggers aspiration
• ^L = triggers lenition
• ^N = triggers nasalization

Descendants

• Middle Irish: cing

Mutation

Mutation of cing

radical	lenition	nasalization
cing	ching	cing pronounced with /ɡ(ʲ)-/

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in Old Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• (warrior): Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “1 cing”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Romanian

Verb

cing

1. inflection of cinge:
   1. first-person singular present indicative/subjunctive
   2. third-person plural present indicative