chanteren

Dutch

Etymology

Borrowed from French chanter.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃɑnˈteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eːrən

Verb

chanteren

1. (transitive) to extort money, to blackmail

Conjugation

Conjugation of chanteren (weak)
infinitive	chanteren
past singular	chanteerde
past participle	gechanteerd
infinitive	chanteren
gerund	chanteren n
	present tense	past tense
1st person singular	chanteer	chanteerde
2nd person sing. (jij)	chanteert, chanteer2	chanteerde
2nd person sing. (u)	chanteert	chanteerde
2nd person sing. (gij)	chanteert	chanteerde
3rd person singular	chanteert	chanteerde
plural	chanteren	chanteerden
subjunctive sing.1	chantere	chanteerde
subjunctive plur.1	chanteren	chanteerden
imperative sing.	chanteer
imperative plur.1	chanteert
participles	chanterend	gechanteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• chanteerbaar