Jump to content

certificeren

From Wiktionary, the free dictionary

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Dutch certificieren, from Latin certificō.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌsɛr.ti.fiˈseː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: cer‧ti‧fi‧ce‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

[edit]

certificeren

  1. (transitive) to certify, to provide with a certificate

Conjugation

[edit]
Conjugation of certificeren (weak)
infinitive certificeren
past singular certificeerde
past participle gecertificeerd
infinitive certificeren
gerund certificeren n
present tense past tense
1st person singular certificeer certificeerde
2nd person sing. (jij) certificeert, certificeer2 certificeerde
2nd person sing. (u) certificeert certificeerde
2nd person sing. (gij) certificeert certificeerde
3rd person singular certificeert certificeerde
plural certificeren certificeerden
subjunctive sing.1 certificere certificeerde
subjunctive plur.1 certificeren certificeerden
imperative sing. certificeer
imperative plur.1 certificeert
participles certificerend gecertificeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
[edit]