byrgja

Icelandic

Etymology

From Old Norse byrgja, from Proto-Germanic *burgijaną. Cognate with English bury.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɪrca/
• Rhymes: -ɪrca
• Homophone: birgja

Verb

byrgja (weak verb, third-person singular past indicative byrgði, supine byrgt)

1. (transitive, with accusative) to cover (a window or doorway), to shut
2. (transitive, with accusative) to hold in (an emotion or feeling)
3. (transitive, with accusative) to obstruct, to hinder

Conjugation

byrgja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að byrgja
supine (sagnbót)		byrgt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		byrgjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég byrgi	við byrgjum	present (nútíð)	ég byrgi	við byrgjum
	þú byrgir	þið byrgið		þú byrgir	þið byrgið
	hann, hún, það byrgir	þeir, þær, þau byrgja		hann, hún, það byrgi	þeir, þær, þau byrgi
past (þátíð)	ég byrgði	við byrgðum	past (þátíð)	ég byrgði	við byrgðum
	þú byrgðir	þið byrgðuð		þú byrgðir	þið byrgðuð
	hann, hún, það byrgði	þeir, þær, þau byrgðu		hann, hún, það byrgði	þeir, þær, þau byrgðu
imperative (boðháttur)	byrg (þú)	byrgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	byrgðu	byrgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

byrgjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að byrgjast
supine (sagnbót)		byrgst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		byrgjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég byrgist	við byrgjumst	present (nútíð)	ég byrgist	við byrgjumst
	þú byrgist	þið byrgist		þú byrgist	þið byrgist
	hann, hún, það byrgist	þeir, þær, þau byrgjast		hann, hún, það byrgist	þeir, þær, þau byrgist
past (þátíð)	ég byrgðist	við byrgðumst	past (þátíð)	ég byrgðist	við byrgðumst
	þú byrgðist	þið byrgðust		þú byrgðist	þið byrgðust
	hann, hún, það byrgðist	þeir, þær, þau byrgðust		hann, hún, það byrgðist	þeir, þær, þau byrgðust
imperative (boðháttur)	byrgst (þú)	byrgist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	byrgstu	byrgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

byrgður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	byrgður	byrgð	byrgt		byrgðir	byrgðar	byrgð
accusative (þolfall)	byrgðan	byrgða	byrgt		byrgða	byrgðar	byrgð
dative (þágufall)	byrgðum	byrgðri	byrgðu		byrgðum	byrgðum	byrgðum
genitive (eignarfall)	byrgðs	byrgðrar	byrgðs		byrgðra	byrgðra	byrgðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	byrgði	byrgða	byrgða		byrgðu	byrgðu	byrgðu
accusative (þolfall)	byrgða	byrgðu	byrgða		byrgðu	byrgðu	byrgðu
dative (þágufall)	byrgða	byrgðu	byrgða		byrgðu	byrgðu	byrgðu
genitive (eignarfall)	byrgða	byrgðu	byrgða		byrgðu	byrgðu	byrgðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *burgijaną (“to hide, keep safe”).

Verb

byrgja (singular past indicative byrgði, plural past indicative byrgðu, past participle byrgðr)

1. (transitive, with accusative) to close, shut
   1. (figurative) to outwit

Conjugation

Conjugation of byrgja — active (weak class 1)

infinitive	byrgja
present participle	byrgjandi
past participle	byrgðr
indicative	present	past
1st-person singular	byrgi	byrgða
2nd-person singular	byrgir	byrgðir
3rd-person singular	byrgir	byrgði
1st-person plural	byrgjum	byrgðum
2nd-person plural	byrgið	byrgðuð
3rd-person plural	byrgja	byrgðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	byrgja	byrgða
2nd-person singular	byrgir	byrgðir
3rd-person singular	byrgi	byrgði
1st-person plural	byrgim	byrgðim
2nd-person plural	byrgið	byrgðið
3rd-person plural	byrgi	byrgði
imperative	present
2nd-person singular	byrg, byrgi
1st-person plural	byrgjum
2nd-person plural	byrgið

Conjugation of byrgja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	byrgjask
present participle	byrgjandisk
past participle	byrgzk
indicative	present	past
1st-person singular	byrgjumk	byrgðumk
2nd-person singular	byrgisk	byrgðisk
3rd-person singular	byrgisk	byrgðisk
1st-person plural	byrgjumsk	byrgðumsk
2nd-person plural	byrgizk	byrgðuzk
3rd-person plural	byrgjask	byrgðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	byrgjumk	byrgðumk
2nd-person singular	byrgisk	byrgðisk
3rd-person singular	byrgisk	byrgðisk
1st-person plural	byrgimsk	byrgðimsk
2nd-person plural	byrgizk	byrgðizk
3rd-person plural	byrgisk	byrgðisk
imperative	present
2nd-person singular	byrgsk, byrgisk
1st-person plural	byrgjumsk
2nd-person plural	byrgizk

Derived terms

• byrgi n (“enclosure, fence”)
• byrging f (“enclosure, fence”)

Descendants

• Icelandic: byrgja

References

• “byrgja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press