bruin

See also: Bruin and bruín

English

Etymology

From Middle Dutch bruun (“brown”) via William Caxton's 1485 translation of a Dutch version of the legend of Reynard the Fox. Bruin is the bear, named for his brown color. Doublet of brown.

Pronunciation

• (UK) IPA^(key): /ˈbɹuːɪn/

• Audio (Southern England):

  (file)

• Rhymes: -uːɪn

Noun

bruin (plural bruins)

1. A folk name for a bear, especially the brown bear, Ursus arctos.
   • 1989, Elias Lönnrot, translated by Keith Bosley, The Kalevala, section XVII:

     The mother sought the one gone / astray, for the lost she longs: / she ran great swamps as a wolf / trod the wilds as a bruin / waters as an otter roamed […].

See also

• oud bruin

Anagrams

• Bruni, Burin, Rubin, burin, rub in, rubin

Afrikaans

Etymology

From Dutch bruin.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

bruin (attributive bruin or (of people alternatively) bruine, comparative bruiner, superlative bruinste)

1. brown
2. coloured, of mixed-race and/or Southeast Asian stock

Inflection

Inflection of bruin

	predicative	attributive	independent		partitive
			singular	plural
positive	bruin	bruin, bruine	bruine	bruines	bruins
comparative	bruiner		bruinere	bruineres	bruiners
superlative	bruinste			bruinstes	—

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /brœy̯n/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bruin
• Rhymes: -œy̯n

Etymology 1

From Middle Dutch bruun, from Old Dutch *brūn, from Proto-West Germanic *brūn, from Proto-Germanic *brūnaz.

Adjective

bruin (comparative bruiner, superlative bruinst)

1. brown

Declension

Declension of bruin
uninflected	bruin
inflected	bruine
comparative	bruiner
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bruin	bruiner	het bruinst het bruinste
indefinite	m./f. sing.	bruine	bruinere	bruinste
	n. sing.	bruin	bruiner	bruinste
	plural	bruine	bruinere	bruinste
definite		bruine	bruinere	bruinste
partitive		bruins	bruiners	—

Derived terms

• boerenbruin
• bruin blauwtje
• bruin fruit
• bruinbrood
• bruine beer
• bruine fruitschaal
• bruine hyena
• bruine kiekendief
• bruine pelikaan
• bruine raafkaketoe
• bruinen
• bruingoed
• bruinhemd
• bruinkool
• bruinogig
• bruinsteen
• bruinvis
• bruinwerker
• chocoladebruin
• donkerbruin
• een bruine trui breien
• geelbruin
• goudbruin
• kastanjebruin
• lichtbruin
• reebruin
• roestbruin
• roodbruin
• violetbruin
• zonnebankbruin

 

Descendants

• Afrikaans: bruin
• Negerhollands: bruun, brin, bryen
• → Papiamentu: brùin, brein, bruin
• → Sranan Tongo: broin

Etymology 2

From the adjective bruin.

Noun

bruin n (uncountable)

1. the color brown

   Het bruin van de stam contrasteerde fel met het groen van de bladeren.

   The brown color of the trunk contrasted sharply with the green color of the leaves.

Noun

bruin c (uncountable)

1. (slang) heroin

   Mijn god, zit ie aan de bruin? ― My god, is he on heroin?

Usage notes

The expression aan de bruin zijn is used for the addiction to heroin only, not for individual shots.

See also

Colors in Dutch · kleuren (layout · text)

wit	grijs	zwart
rood; karmijnrood	oranje; bruin	geel; roomwit
groengeel/limoengroen	groen
blauwgroen/cyaan; groenblauw/petrolblauw	azuurblauw	blauw
violet; indigo	magenta; paars	roze

Papiamentu

Etymology

From Dutch bruin.

Adjective

bruin

1. brown