brommen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbrɔmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: brom‧men
• Rhymes: -ɔmən

Etymology 1

From Middle Dutch brummen, from Old Dutch *bremmen, from Proto-West Germanic *brammjan.

Verb

brommen

1. (intransitive) to mutter, to mumble

   Achter in de kroeg zat een groep mannen te brommen. ― A group of men were mumbling in the back of the pub.

2. (intransitive) to grumble, hum, buzz, drone

   Er bromde iets in de kelder. ― Something was buzzing in the basement.

   De man bromde iets onverstaanbaars. ― The man grumbled something unintelligible.

3. (intransitive, dialectal) to brag, to boast
4. (intransitive) to drive a moped

   Fietspad. Dus niet brommen. ― Bicycle road. So don't drive here on a moped.

   • 1980 February, “de bromfiets: ”het vergeten alternatief””, in Kampioen, page 148:

     Dit is voor Ton reden geweest om te stoppen met brommen toen hij zowel 's morgens als 's avonds in het donker de rit moest maken.

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Conjugation of brommen (weak)
infinitive	brommen
past singular	bromde
past participle	gebromd
infinitive	brommen
gerund	brommen n
	present tense	past tense
1st person singular	brom	bromde
2nd person sing. (jij)	bromt, brom2	bromde
2nd person sing. (u)	bromt	bromde
2nd person sing. (gij)	bromt	bromde
3rd person singular	bromt	bromde
plural	brommen	bromden
subjunctive sing.1	bromme	bromde
subjunctive plur.1	brommen	bromden
imperative sing.	brom
imperative plur.1	bromt
participles	brommend	gebromd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• brombeer
• bromfiets
• brommer
• brompot
• gebrom
• uitbrommen
• wat ik je brom

 

Descendants

• Afrikaans: brom

Etymology 2

Borrowed from German brummen.

Verb

brommen

1. (intransitive, informal) to be imprisoned, to spend time in prison

   De rechter veroordeelde hen tot acht jaar brommen.

   The judge condemned them to spending eight years in the slammer.

Conjugation

Conjugation of brommen (weak)
infinitive	brommen
past singular	bromde
past participle	gebromd
infinitive	brommen
gerund	brommen n
	present tense	past tense
1st person singular	brom	bromde
2nd person sing. (jij)	bromt, brom2	bromde
2nd person sing. (u)	bromt	bromde
2nd person sing. (gij)	bromt	bromde
3rd person singular	bromt	bromde
plural	brommen	bromden
subjunctive sing.1	bromme	bromde
subjunctive plur.1	brommen	bromden
imperative sing.	brom
imperative plur.1	bromt
participles	brommend	gebromd
1) Archaic. 2) In case of inversion.