broeien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch broeyen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbrui̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: broei‧en
• Rhymes: -ui̯ən

Verb

broeien

1. (intransitive) to be hot
2. (transitive) to heat (up)

Conjugation

Conjugation of broeien (weak)
infinitive	broeien
past singular	broeide
past participle	gebroeid
infinitive	broeien
gerund	broeien n
	present tense	past tense
1st person singular	broei	broeide
2nd person sing. (jij)	broeit, broei2	broeide
2nd person sing. (u)	broeit	broeide
2nd person sing. (gij)	broeit	broeide
3rd person singular	broeit	broeide
plural	broeien	broeiden
subjunctive sing.1	broeie	broeide
subjunctive plur.1	broeien	broeiden
imperative sing.	broei
imperative plur.1	broeit
participles	broeiend	gebroeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• broeibak
• broeihoop
• broeikas
• broeinest
• uitbroeien
• verbroeien

Descendants

• → Papiamentu: brui
• → Sranan Tongo: brui