brjóta

Icelandic

Etymology

From Old Norse brjóta, from Proto-Germanic *breutaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈprjouːta/

  Rhymes: -ouːta

Verb

brjóta (strong verb, third-person singular past indicative braut, third-person plural past indicative brutu, supine brotið)

1. (transitive, governs the accusative) to break
2. (transitive, governs the accusative, of laundry, paper, etc.) to fold
3. (impersonal) to break

   Sjórinn var ófær ef öldu braut á eyjunni.

   The sea was impassable if a wave broke on the island.

   Ölduna braut á skerinu.

   The wave broke on the skerry.

   Bátinn braut í spón.

   The boat was smashed into pieces.

Conjugation

brjóta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að brjóta
supine (sagnbót)		brotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brjótandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brýt	við brjótum	present (nútíð)	ég brjóti	við brjótum
	þú brýtur	þið brjótið		þú brjótir	þið brjótið
	hann, hún, það brýtur	þeir, þær, þau brjóta		hann, hún, það brjóti	þeir, þær, þau brjóti
past (þátíð)	ég braut	við brutum	past (þátíð)	ég bryti	við brytum
	þú braust	þið brutuð		þú brytir	þið brytuð
	hann, hún, það braut	þeir, þær, þau brutu		hann, hún, það bryti	þeir, þær, þau brytu
imperative (boðháttur)	brjót (þú)	brjótið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	brjóttu	brjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brjótast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að brjótast
supine (sagnbót)		brotist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brjótandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brýst	við brjótumst	present (nútíð)	ég brjótist	við brjótumst
	þú brýst	þið brjótist		þú brjótist	þið brjótist
	hann, hún, það brýst	þeir, þær, þau brjótast		hann, hún, það brjótist	þeir, þær, þau brjótist
past (þátíð)	ég braust	við brutumst	past (þátíð)	ég brytist	við brytumst
	þú braust	þið brutust		þú brytist	þið brytust
	hann, hún, það braust	þeir, þær, þau brutust		hann, hún, það brytist	þeir, þær, þau brytust
imperative (boðháttur)	brjóst (þú)	brjótist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	brjóstu	brjótisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brotinn	brotin	brotið		brotnir	brotnar	brotin
accusative (þolfall)	brotinn	brotna	brotið		brotna	brotnar	brotin
dative (þágufall)	brotnum	brotinni	brotnu		brotnum	brotnum	brotnum
genitive (eignarfall)	brotins	brotinnar	brotins		brotinna	brotinna	brotinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brotni	brotna	brotna		brotnu	brotnu	brotnu
accusative (þolfall)	brotna	brotnu	brotna		brotnu	brotnu	brotnu
dative (þágufall)	brotna	brotnu	brotna		brotnu	brotnu	brotnu
genitive (eignarfall)	brotna	brotnu	brotna		brotnu	brotnu	brotnu

Synonyms

• (break): mölva, smalla
• (fold): brjóta saman, leggja saman

Derived terms

Derived terms

• brjóta á bak
• brjóta af sér
• brjóta heilann
• brjóta heilann um
• brjóta í bága
• brjóta í sundur
• brjóta saman
• brjóta sér leið
• brjótast
• brjótast inn
• brjótast út
• brjóta undir sig
• brjóta upp á

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Norse

Alternative forms

• ᛒᚱᛁᚢᛏᛁ (briuti) — Runic form, 3rd singular present subjunctive

Etymology

From Proto-Norse ᛒᛡᚱᚢᛏᛉ (bᴀrutʀ /⁠bᵃrȳtʀ⁠/), ᛒᛡᚱᛁᚢᛏᛁᚦ (bᴀriutiþ /⁠bᵃriutiþ⁠/), from Proto-Germanic *breutaną.

Verb

brjóta (singular past indicative braut, plural past indicative brutu, past participle brotinn)

1. (transitive) to break
2. (transitive) to break open
3. (transitive) to destroy, demolish
4. (transitive) to break, violate, transgress

   en ér konungr brutuð lǫg á Agli

   but you, King, broke the law in Egil's case

5. (transitive) to force, compel

   Synonym: þvinga

Conjugation

Conjugation of brjóta — active (strong class 2)

infinitive	brjóta
present participle	brjótandi
past participle	brotinn
indicative	present	past
1st-person singular	brýt	braut
2nd-person singular	brýtr	brauzt
3rd-person singular	brýtr	braut
1st-person plural	brjótum	brutum
2nd-person plural	brjótið	brutuð
3rd-person plural	brjóta	brutu
subjunctive	present	past
1st-person singular	brjóta	bryta
2nd-person singular	brjótir	brytir
3rd-person singular	brjóti	bryti
1st-person plural	brjótim	brytim
2nd-person plural	brjótið	brytið
3rd-person plural	brjóti	bryti
imperative	present
2nd-person singular	brjót
1st-person plural	brjótum
2nd-person plural	brjótið

Conjugation of brjóta — mediopassive (strong class 2)

infinitive	brjótask
present participle	brjótandisk
past participle	brotizk
indicative	present	past
1st-person singular	brjótumk	brutumk
2nd-person singular	brýzk	brauzk
3rd-person singular	brýzk	brauzk
1st-person plural	brjótumsk	brutumsk
2nd-person plural	brjótizk	brutuzk
3rd-person plural	brjótask	brutusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	brjótumk	brytumk
2nd-person singular	brjótisk	brytisk
3rd-person singular	brjótisk	brytisk
1st-person plural	brjótimsk	brytimsk
2nd-person plural	brjótizk	brytizk
3rd-person plural	brjótisk	brytisk
imperative	present
2nd-person singular	brjózk
1st-person plural	brjótumsk
2nd-person plural	brjótizk

Descendants

• Icelandic: brjóta
• Faroese: bróta
• Norwegian Nynorsk: brjota, bryta
• Jamtish: brǿte
• Elfdalian: briuota
• Old Swedish: brȳta
  • Swedish: bryta
• Old Danish: brȳtæ
  • Danish: bryde
    • Norwegian Bokmål: bryte
  • Scanian: brýda
• Gutnish: braute

References

• “brjóta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press