blootstellen

Dutch

Etymology

From bloot +‎ stellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbloːtstɛlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bloot‧stel‧len

Verb

blootstellen

1. (transitive) to expose

Conjugation

Conjugation of blootstellen (weak, separable)
infinitive	blootstellen
past singular	stelde bloot
past participle	blootgesteld
infinitive	blootstellen
gerund	blootstellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stel bloot	stelde bloot	blootstel	blootstelde
2nd person sing. (jij)	stelt bloot, stel bloot2	stelde bloot	blootstelt	blootstelde
2nd person sing. (u)	stelt bloot	stelde bloot	blootstelt	blootstelde
2nd person sing. (gij)	stelt bloot	stelde bloot	blootstelt	blootstelde
3rd person singular	stelt bloot	stelde bloot	blootstelt	blootstelde
plural	stellen bloot	stelden bloot	blootstellen	blootstelden
subjunctive sing.1	stelle bloot	stelde bloot	blootstelle	blootstelde
subjunctive plur.1	stellen bloot	stelden bloot	blootstellen	blootstelden
imperative sing.	stel bloot
imperative plur.1	stelt bloot
participles	blootstellend	blootgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• blootstelling

Anagrams

• stellen bloot