Jump to content

blaskaty

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From blask +‎ -aty. First attested in c. 1500.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /blʲaskatɨː/
  • IPA(key): (15th CE) /blʲaskatɨ/

Adjective

[edit]

blaskaty

  1. (attested in Greater Poland) squint-eyed, cross-eyed, strabismic (afflicted with, or pertaining to, strabismus)
    Synonym: blaskooki
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 3:
      Blaskooky, blaskathy, szyl luscus, eyn schylher oder vbersychtig
      [Blaskooki, blaskaty, szyl luscus, eyn schylher oder vbersychtig]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 77v:
      Luscus [] ein schylher oder vbersychig blaskooky [vel] blaskathy szyl
      [Luscus [] ein schylher oder vbersychig blaskooki [vel] blaskaty szyl]
    • 1874-1891 [c. 1500], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[2], [3], [4], volume XLVII, page 355:
      Blaskaty strabo
      [Blaskaty strabo]
  2. (hapax) corruption of błąkający się
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 8:
      Blaskathy vagus
      [Blaskaty vagus]

Descendants

[edit]
  • Middle Polish: blaskaty

References

[edit]