bijsturen

Dutch

Etymology

From bij +‎ sturen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌsty.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧stu‧ren

Verb

bijsturen

1. (transitive) to adjust, to rectify

Conjugation

Conjugation of bijsturen (weak, separable)
infinitive	bijsturen
past singular	stuurde bij
past participle	bijgestuurd
infinitive	bijsturen
gerund	bijsturen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stuur bij	stuurde bij	bijstuur	bijstuurde
2nd person sing. (jij)	stuurt bij, stuur bij2	stuurde bij	bijstuurt	bijstuurde
2nd person sing. (u)	stuurt bij	stuurde bij	bijstuurt	bijstuurde
2nd person sing. (gij)	stuurt bij	stuurde bij	bijstuurt	bijstuurde
3rd person singular	stuurt bij	stuurde bij	bijstuurt	bijstuurde
plural	sturen bij	stuurden bij	bijsturen	bijstuurden
subjunctive sing.1	sture bij	stuurde bij	bijsture	bijstuurde
subjunctive plur.1	sturen bij	stuurden bij	bijsturen	bijstuurden
imperative sing.	stuur bij
imperative plur.1	stuurt bij
participles	bijsturend	bijgestuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.