bijspijkeren
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]bijspijkeren
- (transitive) to brush up
Conjugation
[edit]| Conjugation of bijspijkeren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijspijkeren | |||
| past singular | spijkerde bij | |||
| past participle | bijgespijkerd | |||
| infinitive | bijspijkeren | |||
| gerund | bijspijkeren n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | spijker bij | spijkerde bij | bijspijker | bijspijkerde |
| 2nd person sing. (jij) | spijkert bij, spijker bij2 | spijkerde bij | bijspijkert | bijspijkerde |
| 2nd person sing. (u) | spijkert bij | spijkerde bij | bijspijkert | bijspijkerde |
| 2nd person sing. (gij) | spijkert bij | spijkerde bij | bijspijkert | bijspijkerde |
| 3rd person singular | spijkert bij | spijkerde bij | bijspijkert | bijspijkerde |
| plural | spijkeren bij | spijkerden bij | bijspijkeren | bijspijkerden |
| subjunctive sing.1 | spijkere bij | spijkerde bij | bijspijkere | bijspijkerde |
| subjunctive plur.1 | spijkeren bij | spijkerden bij | bijspijkeren | bijspijkerden |
| imperative sing. | spijker bij | |||
| imperative plur.1 | spijkert bij | |||
| participles | bijspijkerend | bijgespijkerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||