bijpraten

Dutch

Etymology

From bij +‎ praten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌpraː.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧pra‧ten

Verb

bijpraten

1. (intransitive, transitive) to catch up, to get (someone) up to date about the latest developments

Conjugation

Conjugation of bijpraten (weak, separable)
infinitive	bijpraten
past singular	praatte bij
past participle	bijgepraat
infinitive	bijpraten
gerund	bijpraten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	praat bij	praatte bij	bijpraat	bijpraatte
2nd person sing. (jij)	praat bij	praatte bij	bijpraat	bijpraatte
2nd person sing. (u)	praat bij	praatte bij	bijpraat	bijpraatte
2nd person sing. (gij)	praat bij	praatte bij	bijpraat	bijpraatte
3rd person singular	praat bij	praatte bij	bijpraat	bijpraatte
plural	praten bij	praatten bij	bijpraten	bijpraatten
subjunctive sing.1	prate bij	praatte bij	bijprate	bijpraatte
subjunctive plur.1	praten bij	praatten bij	bijpraten	bijpraatten
imperative sing.	praat bij
imperative plur.1	praat bij
participles	bijpratend	bijgepraat
1) Archaic.