bijpraten
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]bijpraten
- (intransitive, transitive) to catch up, to get (someone) up to date about the latest developments
Conjugation
[edit]| Conjugation of bijpraten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijpraten | |||
| past singular | praatte bij | |||
| past participle | bijgepraat | |||
| infinitive | bijpraten | |||
| gerund | bijpraten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | praat bij | praatte bij | bijpraat | bijpraatte |
| 2nd person sing. (jij) | praat bij | praatte bij | bijpraat | bijpraatte |
| 2nd person sing. (u) | praat bij | praatte bij | bijpraat | bijpraatte |
| 2nd person sing. (gij) | praat bij | praatte bij | bijpraat | bijpraatte |
| 3rd person singular | praat bij | praatte bij | bijpraat | bijpraatte |
| plural | praten bij | praatten bij | bijpraten | bijpraatten |
| subjunctive sing.1 | prate bij | praatte bij | bijprate | bijpraatte |
| subjunctive plur.1 | praten bij | praatten bij | bijpraten | bijpraatten |
| imperative sing. | praat bij | |||
| imperative plur.1 | praat bij | |||
| participles | bijpratend | bijgepraat | ||
| 1) Archaic. | ||||