bijkomen

Dutch

Etymology

From bij +‎ komen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯koːmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧ko‧men

Verb

bijkomen

1. (intransitive) to regain consciousness, to come round
2. (intransitive) to recuperate, to recover, to catch one's breath
3. (intransitive, chiefly Belgium) to gain weight

Conjugation

Conjugation of bijkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive	bijkomen
past singular	kwam bij
past participle	bijgekomen
infinitive	bijkomen
gerund	bijkomen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kom bij	kwam bij	bijkom	bijkwam
2nd person sing. (jij)	komt bij, kom bij2	kwam bij	bijkomt	bijkwam
2nd person sing. (u)	komt bij	kwam bij	bijkomt	bijkwam
2nd person sing. (gij)	komt bij	kwaamt bij	bijkomt	bijkwaamt
3rd person singular	komt bij	kwam bij	bijkomt	bijkwam
plural	komen bij	kwamen bij	bijkomen	bijkwamen
subjunctive sing.1	kome bij	kwame bij	bijkome	bijkwame
subjunctive plur.1	komen bij	kwamen bij	bijkomen	bijkwamen
imperative sing.	kom bij
imperative plur.1	komt bij
participles	bijkomend	bijgekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.