bijhelpen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]bijhelpen
- (transitive) to help resuscitate, to help bring around
Conjugation
[edit]| Conjugation of bijhelpen (strong class 3+7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijhelpen | |||
| past singular | hielp bij | |||
| past participle | bijgeholpen | |||
| infinitive | bijhelpen | |||
| gerund | bijhelpen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | help bij | hielp bij | bijhelp | bijhielp |
| 2nd person sing. (jij) | helpt bij, help bij2 | hielp bij | bijhelpt | bijhielp |
| 2nd person sing. (u) | helpt bij | hielp bij | bijhelpt | bijhielp |
| 2nd person sing. (gij) | helpt bij | hielpt bij | bijhelpt | bijhielpt |
| 3rd person singular | helpt bij | hielp bij | bijhelpt | bijhielp |
| plural | helpen bij | hielpen bij | bijhelpen | bijhielpen |
| subjunctive sing.1 | helpe bij | hielpe bij | bijhelpe | bijhielpe |
| subjunctive plur.1 | helpen bij | hielpen bij | bijhelpen | bijhielpen |
| imperative sing. | help bij | |||
| imperative plur.1 | helpt bij | |||
| participles | bijhelpend | bijgeholpen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||