bijhelpen

Dutch

Etymology

A compound of bij +‎ helpen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌɦɛl.pən/
• Hyphenation: bij‧hel‧pen

Verb

bijhelpen

1. (transitive) to help resuscitate, to help bring around

Conjugation

Conjugation of bijhelpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	bijhelpen
past singular	hielp bij
past participle	bijgeholpen
infinitive	bijhelpen
gerund	bijhelpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	help bij	hielp bij	bijhelp	bijhielp
2nd person sing. (jij)	helpt bij, help bij2	hielp bij	bijhelpt	bijhielp
2nd person sing. (u)	helpt bij	hielp bij	bijhelpt	bijhielp
2nd person sing. (gij)	helpt bij	hielpt bij	bijhelpt	bijhielpt
3rd person singular	helpt bij	hielp bij	bijhelpt	bijhielp
plural	helpen bij	hielpen bij	bijhelpen	bijhielpen
subjunctive sing.1	helpe bij	hielpe bij	bijhelpe	bijhielpe
subjunctive plur.1	helpen bij	hielpen bij	bijhelpen	bijhielpen
imperative sing.	help bij
imperative plur.1	helpt bij
participles	bijhelpend	bijgeholpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.