bijeenkomen

Dutch

Etymology

From bijeen +‎ komen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛi̯ˈeːnˌkoː.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧een‧ko‧men

Verb

bijeenkomen

1. to come together, to meet, to assemble

   Synonym: samenkomen

Conjugation

Conjugation of bijeenkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive	bijeenkomen
past singular	kwam bijeen
past participle	bijeengekomen
infinitive	bijeenkomen
gerund	bijeenkomen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kom bijeen	kwam bijeen	bijeenkom	bijeenkwam
2nd person sing. (jij)	komt bijeen, kom bijeen2	kwam bijeen	bijeenkomt	bijeenkwam
2nd person sing. (u)	komt bijeen	kwam bijeen	bijeenkomt	bijeenkwam
2nd person sing. (gij)	komt bijeen	kwaamt bijeen	bijeenkomt	bijeenkwaamt
3rd person singular	komt bijeen	kwam bijeen	bijeenkomt	bijeenkwam
plural	komen bijeen	kwamen bijeen	bijeenkomen	bijeenkwamen
subjunctive sing.1	kome bijeen	kwame bijeen	bijeenkome	bijeenkwame
subjunctive plur.1	komen bijeen	kwamen bijeen	bijeenkomen	bijeenkwamen
imperative sing.	kom bijeen
imperative plur.1	komt bijeen
participles	bijeenkomend	bijeengekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bijeenkomst